Ελένης Εγκώμιον

«…θέλησα να γράψω τον λόγο ως εγκώμιο της Ελένης και δικό μου παιχνίδι».

Έτσι τελειώνει ένα από τα απολαυστικότερα αναγνώσματα, το Ἑλένης Ἐγκώμιον του Γοργία. Προηγουμένως, ο γόης του λόγου έχει προσπαθήσει, εν είδει ρητορικής άσκησης και χαρίζοντας τους μεγαλύτερους επαίνους στην «πρώτη των πρώτων», να ανασκευάσει τα όσα πιστεύονταν για την ωραία Ελένη, κι έτσι να την αποκαταστήσει ηθικά.

Ο αναγνώστης σίγουρα ξαφνιάζεται, δυσπιστεί, το σκέφτεται αλλά και συνεπαρμένος από τη γοητευτική αφήγηση των διαφορετικών εκδοχών της αλήθειας, αφήνεται στην επαναληπτική φούγκα της μεταμοντέρνας αυτής νουβέλας. Κι εκεί στην τελευταία γραμμή, τον περιμένει μια άλλη αποκάλυψη. Το «παίγνιον» του Γοργία.

Ο συγγραφέας παίζει και το ομολογεί. Εξαπατά τον αναγνώστη; Του υποδεικνύει να μην τον παίρνει στα σοβαρά; Παίρνει πίσω τις πολλές αλήθειες; Ή το παιχνίδι παίρνει τη θέση της μιας και μοναδικής αλήθειας, εναντίον της οποίας είχε εξαντλήσει όλα του τα επιχειρήματα και τις λέξεις; Κι αν η ιστορία του παιχνιδιού είναι κι αυτή ένα κάμωμα;

Ο αναγνώστης, είτε πάει γυρεύοντας είτε όχι, κάνει υποθέσεις, δοκιμάζεται. Ποιος όμως μπορεί να αποκλείσει ότι, και από τη δική του μεριά, κλείνει το μάτι στον αμοραλισμό του δεινού σοφιστή; Άλλωστε, αυτό που πραγματικά παίζεται στην ανάγνωση, δεν είναι μόνο η επίδραση της γραφής σ’ αυτόν που διατρέχει το κείμενο. Είναι η επαναφορά στο προσκήνιο της σχέσης συγγραφέα και αναγνώστη. Η απόλαυση του κειμένου, χρειάζεται και τους δύο, για να θυμηθούμε Le Plaisir du texte και έναν άλλο διαχρονικό γόητα, τον Roland Barthes.

Όσο για την ηθική, αυτή έχει το δικό της πεδίο, τις πράξεις μας.

Four minutes thirty-three seconds of silence

Cage wrote in "A Composer's Confessions" (1948) that he had the desire to "compose a piece of uninterrupted silence and sell it to the Muzak Co. It will be 4 [and a half] minutes long — these being the standard lengths of 'canned' music, and its title will be 'Silent Prayer'. It will open with a single idea which I will attempt to make as seductive as the color and shape or fragrance of a flower. The ending will approach imperceptibly."



4'33" by John Cage, Histories and Theories of Intermedia blog

Gates

“…He told me his book was called the Book of Sand
because neither sand nor this book has a beginning or an end”

He suggested I try to find the first page.
I took the cover in my left hand and opened the book,
my thumb and forefinger almost touching.
It was impossible:
several pages always lay between the cover and my hand.
It was as though they grew from the very book.

“Now try to find the end.”

Jorge Luis Borges, The Book of Sand, 1975
(translated by Andrew Hurley)

Un amoureux de Palestine

Mahmoud Darwish n’est plus !

Si j' étais une princesse...

Chinese Garden and Chinese Scholar Garden

Listen

It’s My own private Alexandria

Audio essays by Paul Chan through multiple translations from silent words to audible voice.

Readings and listenings: Adorno, Sontag, Beckett, Heidegger, Anna Freud, Lynne Tillman, C.L.R. James among others.

And a brilliant text by Voltaire, the philosopher and writer of the Enlightenment: Kissing (Baiser, 1764).

Dui Xiu