Στο δρόμο που μας αφήνει στη θάλασσα... On the road that brings us to the sea...

Λεωφόρος Συγγρού, 1930

Στον Γιώργο Θεοτοκά που την ανακάλυψε

Όταν σε νικήσει
το χαμόγελο που ανασαίνει πλάι σου, πάει να σκύψει και
δε συγκατανεύει

όταν η ζάλη που σου απόμεινε αρμενίζοντας στα βιβλία ξε-
κολλήσει από το μυαλό σου στις πιπεριές δεξιά και α-
ριστερά

όταν αφήσεις το πετρωμένο καράβι που ταξιδεύει προς το
βυθό μ' άρμενα συντριμμένα
την καμάρα με τα χρυσαφικά της
τις κολόνες με την έννοια τους που τις στενεύει

όταν αφήσεις τα κορμιά τα πελεκημένα επίτηδες για να
μετρούν και για να θησαυρίζουν
την ψυχή που δεν εξισώνεται, ό,τι και να κάνεις, με την
ψυχή σου
το χέρι του φόρου
το γυναικείο εκείνο προσωπάκι στο λίκνο που λάμπει στον
ήλιο

όταν αφήσεις την καρδιά σου και τη σκέψη σου να γί-
νουν ένα
με το μαυριδερό ποτάμι που τεντώνει ξυλιάζει και φεύγει:

Σπάσε το νήμα της Αριάδνης και να!
Το γαλάζιο κορμί της γοργόνας.

Γιώργος Σεφέρης

Syngrou Avenue, 1930

To George Theotokas, who discovered it

When the smile
breathing beside you conquers you, tries to submit and
doesn’t consent

when the dizziness that remains from your wandering
among books moves from your mind to the pepper
trees on either side

when you leave the petrified ship traveling with broken
rigging towards the depths
the arch with gold decoration
the columns whose burden makes them more narrow

when you leave behind you the bodies deliberately carved
for counting and for hoarding riches
the soul that, whatever you do, doesn’t match your own soul
the toll you pay
that small feminine face in the cradle shining in the sun

when you let your heart and your thought become one
with the blackish river that stretches, stiffens and goes away:

Break Ariadne’s thread and look!
The blue body of the mermaid.

George Seferis

(Translated by Edmund Keeley and Philip Sherrard)

Γιώργης Γερόλυμπος - Yiorgis Yerolymbos