Walking Building

Τη στιγμή που μια κινητικότητα αρχίζει να εμφανίζεται στο εργοστάσιο ΦΙΞ, κοντοστέκεται κανείς –σε ένα είδος αναδρομής- στις πρόσφατες προτάσεις για το μουσείο ΕΜΣΤ. Όπως το Walking Building (2006) του αρχιτέκτονα Ανδρέα Αγγελιδάκη, ένα κινούμενο μέσα στην πόλη υπερ-κτίριο. Το πρωτοείδαμε (κινούμενο) μια νύχτα να προβάλλεται πάνω στο εργοστάσιο ΦΙΞ. Ήταν από τις αληθινά σπάνιες στιγμές που η αρχιτεκτονική πρωτοπορία προβαλλόταν έτσι δημόσια πάνω στην πόλη, θέα του περαστικού. Βέβαια όλα ήταν καλοσχεδιασμένα: Η προβολή πάνω στο κτίριο ΦΙΞ δεν οφειλόταν μόνο στο ότι το ένα κτίριο πρότεινε ουσιαστικά να καταλάβει τη θέση του άλλου. Ήταν η προβολή/συνύπαρξη ενός νέου αιρετικού κτιρίου (του Walking Building) πάνω σε εκείνο που πολλοί από εμάς θεωρούμε πρωτοποριακό στην πόλη, στην πρόσοψη του Τ. Ζενέτου. Η συνύπαρξη αυτή γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, αν σκεφτεί κανείς τις υπόγειες διαδρομές που μοιάζουν να συνδέουν την πρόταση Α. Αγγελιδάκη με εκείνη του Τ. Ζενέτου. Ο Α. Αγγελιδάκης έρχεται να προτείνει το κινούμενο κτίριο/μηχανή στη θέση του πρώην εργοστασίου Ζυθοποιίας, στο κτίριο που παρότι ακίνητο, όχι μόνο έμοιαζε να κινείται με τις στενόμακρες σχισμές του, αλλά και ήταν δομημένο με ένα σύστημα οδηγών «για να επιτρέπει την κάθε αλλαγή» όπως γράφει ο Τ. Ζενέτος. Και αν η συγκεκριμένη αυτή αισθητική στην περίπτωση του ΦΙΞ υπαγορεύεται από τις ανάγκες της βιομηχανικής παραγωγής, στην περίπτωση του Α. Αγγελιδάκη το κινούμενο μουσείο προκύπτει από την πεποίθηση του ότι για τους νέους εικαστικούς «το studio τους είναι ο υπολογιστής τους και ο χώρος τους είναι η οθόνη. Το υλικό τους είναι σύννεφα από πληροφορίες που πετούνε μέσα από άυλα δίκτυα». Πράγματι το Walking Building περπατά μέσα στην πόλη (μια κατάληψη του ιστού της Αθήνας που επιχειρούν ψηφιακά και τα γιγάντια φλαμένκο καθώς και οι χαμαιλέοντες στα screen saver του Παύλου Γερμίδη για το ξενοδοχείο Periscope) και καταλήγει στη θέση του ΦΙΞ, ένας ψηφιακός «χαμαιλέοντας» καθώς στην επιδερμίδα του κτιρίου προβάλλονται η ίδια η πρόσοψη του ΦΙΞ αλλά και εικόνες από την Αθήνα. Πέρα από τους όποιους συνειρμούς με αντίστοιχες απόπειρες κινούμενων κτιρίων ή πόλεων (από την περίφημη Walking City των Archigram, στις προτάσεις των Hopkins Architects, ή του Theo Jansen), το Walking Building βρίσκει κοινά σημεία με μια από τις σημαντικότερες έρευνες/projects του Τ. Ζενέτου την «Ηλεκτρονική Πολεοδομία»: Μια πόλη που έχει απομακρυνθεί από το έδαφος, αιωρείται αναρτημένη σε καλωδιωτές κατασκευές, και προϋποθέτει την ψηφιακή ζωή όπου όλα διασυνδέονται μέσω άυλων τεχνολογιών επικοινωνίας.



With construction under way at the FIX factory, one pauses to reconsider recent projects for the EMST building. For example the Walking Building (2006) by architect Andreas Angelidakis, a hybrid hyperbuilding that moves within the city. Its roving image was projected for one night upon the FIX’s façade. In what accounts to be one of the scarcest moments, avant-garde architecture was out in the open, exposed to the passerby. Needless to say, everything was well calculated: The projection on the FIX building was not only explained by the fact that the Walking Building was actually proposing to replace it. It was the image of a new radical building (the Walking Building) superimposed on what most of us judge as the avant-garde façade, the one that T. Zenetos designed for the FIX factory. This coexistence becomes even more interesting as we start to realize the subterranean connections that seem to connect the A. Angelidakis project with the one by T. Zenetos. A. Angelidakis proposes a moving hyperbuilding to replace the former brewery, a building that not only seems to be moving due to its dynamic linear openings but has actually articulated its façade with a modular system “enabling all possible changes” as T. Zenetos stated. And if this particular aesthetic is caused by the shifting needs of serial production, in the case of A. Angelidakis, the walking building results from his conviction that for new artists “their studio is a computer, their space is a screen. Their material is clouds of data flying through wireless networks.” Thus the XL Walking Building walks on the city (a seizure of urban Athens that also witnessed in the gigantic flamingos and chameleons that populate the screen savers designed by Pavlos Germidis for the Periscope Hotel) and arrives at the FIX site. It is a digital chameleon itself, its façade animated with photos of the FIX’s façade and snapshots of Athens’ street life. Apart from similarities with other moving structures or cities (such as the Walking City by Archigram, the project by Hopkins Architects and the one by Theo Jansen), the Walking Building shares an uncanny resemblance with one of the most important projects by T. Zenetos, namely “Electronic Urbanism”: a city that hovers above the ground, suspended on wire tensile structures, presupposing complete digital interconnectivity where everybody communicates through wireless networks.