Αλέξανδρος Γεωργίου- Δραπετεύοντας στην Μέση Ανατολή (από την Ν. Υόρκη..) Alexandros Georgiou- Escape to Middle East (from New York..)

Η πρώτη ανάρτηση αποτελεί απόσπασμα μιας συζήτησης μεταξύ της τεχνοκριτικού Βασιλίκας Σαριλάκη και του καλλιτέχνη Αλέξανδρου Γεωργίου. Η Βασιλίκα Σαριλάκη προλογίζει τη συζήτηση:


Τι έκανε αλήθεια τον Αλέξανδρο Γεωργίου να εγκαταλείψει την εφτάχρονη διαμονή του στην Ν. Υόρκη, το όνειρο κάθε νέου καλλιτέχνη της περιφέρειας και να κάνει το πολύμηνο ταξίδι του στην Ινδία, το Ιράν και το Πακιστάν στο οποίο αναφέρεται και το έργο που μας παρουσιάζει στην έκθεση του Ε.Μ.Σ.Τ; Ποια ήταν η διαδρομή της καλλιτεχνικής του αναζήτησης μέχρι τότε και σε τι διαφοροποιήθηκε ως προς την «ανάγνωση του κόσμου και της τέχνης»; Ο Αλέξανδρος, γνωστός ως νέος καλλιτέχνης ήδη από την εποχή που ήταν φοιτητής στην ΑΣΚΤ με μια δουλειά που παρουσίασε στο Spring Collection στο ΔΕΣΤΕ που είχε τον χαρακτήρα μιας intime υπαρξιακής αναζήτησης και μετά από διάφορες συμμετοχές σε διεθνείς εκθέσεις αποφάσισε να κάνει μια προσωπική υπέρβαση. Αναζητώντας την πραγματικότητα πέρα από το μηντιακό ψέμμα και την προκατάληψη για την ζωή και την τέχνη της Ανατολής δραπέτευσε από μια ατμόσφαιρα αγοράς και marketing της Ν. Υόρκης σε μια νέα, σθεναρή χειραφέτηση της καλλιτεχνικής του αντίληψης ζώντας και δημιουργώντας με εντελώς νέα υλικά από εκείνα της Δύσης . Οι εικόνες- θραύσματα και οι παρατηρήσεις που απέστειλε σε διάφορους επιλεγμένους παραλήπτες στην Ελλάδα – και που αποτελούν τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση- είναι χρωματισμένες από την αμεσότητα μιας οδυνηρής καθημερινότητας φτώχειας, από μια υβριδική αχλύ όπου συμβιώνει το ιερό με το καταναλωτικό, από προσωπικές εικόνες ποίησης, από πολύχρωμα οράματα θεοτήτων που σβήνουν οι διαφημίσεις αλλά που παραμένουν ζωντανές στις ψυχές ως μια τελευταία έκφραση ελπίδας και πίστης. Οι εικόνες αυτής της πνευματικότητας αναδύονται ως μια μέθεξη με την ζωή και τον πόνο και παρουσιάζονται αγνές, βιωματικές, ειλικρινείς κι άμεσες αναδεικνύοντας την δική τους αισθητική, εκείνη της μοναχικής παροδικότητας που αφήνει ωστόσο πίσω της ένα ανεξίτηλο στίγμα νόστου. Περισσότερα στο video που ακολουθεί..
Βασιλίκα Σαριλάκη


The first post is part of the conversation between the art critic Vasillika Sarilaki and the artist Alexandros Georgiou. Vasillika Sarilaki comments on the following conversation:

What really made Alexandros Georgiou to abandon his 7 year long stay in New York- the dream of every young artist of the “periphery”- and depart for his long term journey to India, Iran and Pakistan which is addressed in the work presented in the EMST exhibition. Which was the path of his artistic quest up until then and what was its differentiation regarding the “reading of the world and art”? Alexandros, well known as a young artist even from the time he was still a student in the Athens School of Fine Arts from the series of photos (of an intimate existential character) appearing in the “Spring Collection” exhibition of the Deste Foundation, and later from various participations in international exhibitions, decided to exceed himself. Seeking for reality beyond media lies and the prejudice regarding life and art of the East he escaped from an atmosphere of the market and marketing of New York to a new, strong emancipation of his artistic representation by living and creating with entirely new materials from those of the West. His images – fragments and the comments that he sent to a number of selected participants in Greece- that comprise the works on show, are coloured by the immediacy of a painful everyday reality of poverty, by a hybrid mist that bonds the sacred with the commercial, by personal poetic images, by colourful visions of deities that are erased by advertisements but still remain alive in the soul as the last sign of hope and faith. These images of spirituality emerge as in communion with life and pain and are presented as pure, experiential, honest and immediate revealing their own aesthetic, that of solitary transience that leaves, however, a permanent mark of longing. More in the following video…
Vasillika Sarilaki

Προφορικές Ιστορίες Oral Histories

Στο πλαίσιο της έκθεσης «Σε Ενεστώτα Χρόνο» και σε μια προσπάθεια γνωριμίας με την νεότερη γενιά Ελλήνων δημιουργών το ΕΜΣΤ απευθύνθηκε σε τεχνοκριτικούς και δημοσιογράφους για μια σειρά συζητήσεων με τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες, οι οποίες εντάσσονται στο πρόγραμμα του μουσείου «Προφορικές Ιστορίες». Αποσπάσματα των συζητήσεων αυτών θα αναρτώνται κάθε Παρασκευή στο παρόν ιστολόγιο, με σκοπό να ξεκινήσουν μια συζήτηση γύρω από την έρευνα του κάθε καλλιτέχνη αλλά και γενικότερα για την σύγχρονη εικαστική πραγματικότητα στην Ελλάδα.

Χωρίς δικό μου BlogWithout my Own Blog

Το έργο του Αλέξανδρου Γεωργίου Χωρίς δικό μου όχημα ξεκίνησε το 2005 όταν ο καλλιτέχνης ταξίδεψε από την Αθήνα στο Βαρανάσι της Ινδίας μέσω Τουρκίας. Ιράν και Πακιστάν. Ακολούθησε δεύτερο ταξίδι, από την Ινδία στην Νέα Ζηλανδία, μέσω Μπαγκλαντές, Ταϊλάνδης, Μαλαισίας, Ινδονησίας και Αυστραλίας. Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών, ο καλλιτέχνης έστελνε ταχυδρομικές κάρτες σε μικρό αριθμό παραληπτών με επιζωγραφισμένες φωτογραφίες, φωτοτυπίες και μουσική από τα μέρη που επισκέφτηκε και τους ανθρώπους που γνώρισε, γράφοντας και τις προσωπικές του σκέψεις για το ταξίδι, τους πολιτισμούς που συνάντησε και τα περιστατικά που του συνέβησαν ταξιδεύοντας. Στη συνέχεια, χωρίς να αλλάξει μέθοδο εργασίας, ξεκίνησε ένα «ταξίδι» στην Αθήνα.

Όπως γράφει η Δ. Βιτάλη στον κατάλογο της έκθεσης «Σε Ενεστώτα Χρόνο» : «[…]το υλικό που ταχυδρομεί, φορτισμένο από τα προσωπικά του βιώματα, αποτελεί έναν αποκαλυπτικό σχολιασμό του χαρακτήρα της σύγχρονης ζωής. Οι εξιστορήσεις του διαγράφουν το πλαίσιο μιας νέας συναισθηματικής προσέγγισης του κόσμου, συγχρόνως όμως υποκρύπτουν και μια κριτική στάση απέναντι στην παγκοσμιοποίηση. Το ταξίδι για τον Γεωργίου δεν σημαίνει μόνο να γνωρίζει καινούργια μέρη, πολιτισμούς και θρησκείες, αλλά να κοιτάζει με διεισδυτικό βλέμμα την καθημερινή και κοινωνική ζωή. Το Σεπτέμβριο του 2007 ξεκίνησε ένα τρίτο «ταξίδι» στην ίδια του την πόλη. Βιώνει μια Αθήνα γεμάτη αποξένωση, μοναξιά, αγωνία και φόβο επισημαίνοντας την απουσία της ψυχικής ευφορίας. Ο Γεωργίου μας μεταφέρει το υπαρξιακό αδιέξοδο της αστικής ζωής στην Αθήνα σε αντίθεση με την εσωτερική γαλήνη που ένιωσε στο Βαρανάσι. Εδώ περιγράφει τον παράδεισο και την κόλαση.[…]»


Οι κάρτες του Αλ. Γεωργίου μοιάζουν με σημειώσεις ημερολογίου, σαν ένα blog. Διακινούνται μέσα από ένα δίκτυο (ταχυδρομικό), αποτελώντας (κυριολεκτικά) μικρά «post». Από την άλλη όμως μεριά η εμφανής χειρωνακτική διαδικασία κατασκευής τους και η έντονη σχέση με τον γεωγραφικό τόπο έρχονται σε αντίθεση με την αϋλότητα μιας ιστοσελίδας. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι το έργο του Αλ. Γεωργίου αναπτύσσεται σαν ταξιδιωτικό αποσπασματικό μυθιστόρημα γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο. Μπορεί κάποιος να το διαβάσει επισκεπτόμενος την έκθεση «Σε Ενεστώτα Χρόνο». Το ίδιο το έργο είναι και αυτό σε χρόνο ενεστώτα καθώς ο καλλιτέχνης ακόμα στέλνει κάρτες. Αργότερα θα τις συγκεντρώσει και στις 21 Φεβρουαρίου θα τις εντάξει σε αυτήν την ζωντανή εγκατάσταση που διαρκώς εξελίσσεται.



Alexandros’ Georgiou Without my own Vehicle begun in 2005 when the artist travelled from Athens to Varanasi in India, via Turkey, Iran and Pakistan. A second journey followed, from India to New Zealand via Bangladesh, Thailand, Malaysia, Indonesia and Australia. The artist, while travelling, kept posting stuff to a small number of people. The posted material included postcards made from painted over photocopies, photographs and music from the places he visited and the people he met, as well as his written thoughts about the journey, the cultures he encountered and the things that occurred to him while travelling. Recently, without altering his working method, the artist began a “journey” into Athens.

In the catalogue of the exhibition “In Present Tense”, D. Vitali mentions that: “ […]the material he posts, charged with his personal experience, constitutes a revealing commentary on the character of contemporary life. His narratives outline the framework of a fresh emotional approach to the world, also however with an undercover critical stance toward globalization. Travel, for Georgiou, does not only signify getting to know new places, cultures and religions, but to cast a penetrating eye on daily and social life. In September 2007 he begins his third ‘journey’, back now in his hometown. The Athens he experiences is full of estrangement, loneliness, anguish and fear underscoring the lack of euphoria of the soul. Georgiou transmits to us the existentialist impasse of urban life in Athens in contrast to the inner serenity he felt in Varanasi. He describes Paradise and Hell.[…]”

Alexandros’ Georgiou postcards bring to mind diary notes, much like a blog. They spread through a network (postal network), and constitute (literally) short “posts”. On the other hand, their obviously handcrafted makeup, and their strong relation to geographical space appear in conflict with the immateriality of a webpage. One could argue that Alexandros’ Georgiou work develops almost like a fragmentary travelling novel, written in the first person. Someone could read it by visiting the exhibition “In Present Tense”. The work itself is written in present tense, since the artist keeps posting cards and photocopies. In a few weeks he will gather this new material and on the 21st of February will add it in this constantly growing installation.

Μέσα στο FIX

ΕΞΤΡΑΝΥΜΙΑ #1, συνέχεια EXTRANYMIA #1, continues

Φωτογραφία από την εγκατάσταση του Αλέξανδρου Ψυχούλη στην έκθεση Σε ενεστώτα χρόνο, Νέοι Έλληνες καλλιτέχνες

Photograph from Alexandros Psychoulis' installation in the exhibition In Present Tense, Young Greek Artists




Σήμερα και οι υπόλοιπες ιστορίες

Today the rest of the stories

Δώστε στον τόπο ένα όνομα Give the place a name

Η λέξη EΞΤΡΑΝΥΜΙΑ γραμμένη στον τοίχο. O Αλέξανδρος Ψυχούλης που συμμετέχει στην έκθεση Σε ενεστώτα χρόνο, Νέοι Έλληνες καλλιτέχνες καλεί τους επισκέπτες να πάρουν μαζί τους, μέσα από κιβώτια που βρίσκονται στο δάπεδο, ένα χάρτη της ευρύτερης περιοχής του Βόλου και του Πηλίου. 24 φίλοι του καλλιτέχνη σημαδεύουν το μέρος που έχει ιδιαίτερη σημασία γι’ αυτούς δημιουργώντας νέα τοπωνυμία και νέες ιστορίες. Τις δικές τους.
Δώστε και εσείς τα δικά σας ονόματα σε τόπους που σημαίνουν κάτι για σας και φτιάξτε τις δικές σας ιστορίες.

The word EXTRANYMIA written on the wall. Alexandros Psychoulis who participates in the exhibition In Present Tense, Young Greek Artists invites the viewers to take with them, from boxes which are laying on the floor, a map of the wider area of Volos and Pelion. 24 of the artist’s friends pinpoint the place that has special meaning to them creating new place-names and new stories. Their own.
Give your own names to places that mean something to you and create your own stories.

Περισσότερα σύντομα
More soon