Η πρώτη ανάρτηση αποτελεί απόσπασμα μιας συζήτησης μεταξύ της τεχνοκριτικού Βασιλίκας Σαριλάκη και του καλλιτέχνη Αλέξανδρου Γεωργίου. Η Βασιλίκα Σαριλάκη προλογίζει τη συζήτηση:
Τι έκανε αλήθεια τον Αλέξανδρο Γεωργίου να εγκαταλείψει την εφτάχρονη διαμονή του στην Ν. Υόρκη, το όνειρο κάθε νέου καλλιτέχνη της περιφέρειας και να κάνει το πολύμηνο ταξίδι του στην Ινδία, το Ιράν και το Πακιστάν στο οποίο αναφέρεται και το έργο που μας παρουσιάζει στην έκθεση του Ε.Μ.Σ.Τ; Ποια ήταν η διαδρομή της καλλιτεχνικής του αναζήτησης μέχρι τότε και σε τι διαφοροποιήθηκε ως προς την «ανάγνωση του κόσμου και της τέχνης»; Ο Αλέξανδρος, γνωστός ως νέος καλλιτέχνης ήδη από την εποχή που ήταν φοιτητής στην ΑΣΚΤ με μια δουλειά που παρουσίασε στο Spring Collection στο ΔΕΣΤΕ που είχε τον χαρακτήρα μιας intime υπαρξιακής αναζήτησης και μετά από διάφορες συμμετοχές σε διεθνείς εκθέσεις αποφάσισε να κάνει μια προσωπική υπέρβαση. Αναζητώντας την πραγματικότητα πέρα από το μηντιακό ψέμμα και την προκατάληψη για την ζωή και την τέχνη της Ανατολής δραπέτευσε από μια ατμόσφαιρα αγοράς και marketing της Ν. Υόρκης σε μια νέα, σθεναρή χειραφέτηση της καλλιτεχνικής του αντίληψης ζώντας και δημιουργώντας με εντελώς νέα υλικά από εκείνα της Δύσης . Οι εικόνες- θραύσματα και οι παρατηρήσεις που απέστειλε σε διάφορους επιλεγμένους παραλήπτες στην Ελλάδα – και που αποτελούν τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση- είναι χρωματισμένες από την αμεσότητα μιας οδυνηρής καθημερινότητας φτώχειας, από μια υβριδική αχλύ όπου συμβιώνει το ιερό με το καταναλωτικό, από προσωπικές εικόνες ποίησης, από πολύχρωμα οράματα θεοτήτων που σβήνουν οι διαφημίσεις αλλά που παραμένουν ζωντανές στις ψυχές ως μια τελευταία έκφραση ελπίδας και πίστης. Οι εικόνες αυτής της πνευματικότητας αναδύονται ως μια μέθεξη με την ζωή και τον πόνο και παρουσιάζονται αγνές, βιωματικές, ειλικρινείς κι άμεσες αναδεικνύοντας την δική τους αισθητική, εκείνη της μοναχικής παροδικότητας που αφήνει ωστόσο πίσω της ένα ανεξίτηλο στίγμα νόστου. Περισσότερα στο video που ακολουθεί..
Βασιλίκα Σαριλάκη
The first post is part of the conversation between the art critic Vasillika Sarilaki and the artist Alexandros Georgiou. Vasillika Sarilaki comments on the following conversation:
What really made Alexandros Georgiou to abandon his 7 year long stay in New York- the dream of every young artist of the “periphery”- and depart for his long term journey to India, Iran and Pakistan which is addressed in the work presented in the EMST exhibition. Which was the path of his artistic quest up until then and what was its differentiation regarding the “reading of the world and art”? Alexandros, well known as a young artist even from the time he was still a student in the Athens School of Fine Arts from the series of photos (of an intimate existential character) appearing in the “Spring Collection” exhibition of the Deste Foundation, and later from various participations in international exhibitions, decided to exceed himself. Seeking for reality beyond media lies and the prejudice regarding life and art of the East he escaped from an atmosphere of the market and marketing of New York to a new, strong emancipation of his artistic representation by living and creating with entirely new materials from those of the West. His images – fragments and the comments that he sent to a number of selected participants in Greece- that comprise the works on show, are coloured by the immediacy of a painful everyday reality of poverty, by a hybrid mist that bonds the sacred with the commercial, by personal poetic images, by colourful visions of deities that are erased by advertisements but still remain alive in the soul as the last sign of hope and faith. These images of spirituality emerge as in communion with life and pain and are presented as pure, experiential, honest and immediate revealing their own aesthetic, that of solitary transience that leaves, however, a permanent mark of longing. More in the following video…
Vasillika Sarilaki
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Alexandre, I loved your work before but after listening to what instigated you to leave New York and go to India and the Middle East, I love it even more.
Alexandre to ergo sou me sygkinei idiaitera giati deixnei tin euaisthisa me tin opoia proseggizeis ta gegonota kai tin katastasi pou epikratei gyro sou kai to "gyro sou" opos fainetai einai olos o kosmos. Kai endiaferesai gia auton! Den meneis ametoxos. Antidras me ygeia, eilikrineia kai euthutita.Opos isos oloi ofeiloume. Eisai foteino paradeigma anamesa se oli tin autareskeia pou diakrinei tin sugxroni texni.
Post a Comment