Διευρυμένες οικολογίες Expanded Ecologies

Φωτογραφίες από την έκθεση
Διευρυμένες οικολογίες. Προσεγγίσεις σε μια εποχή κρίσης
Η έκθεση συνεχίζεται μέχρι τις 4 Οκτωβρίου 2009.
Για περισσότερες πληροφορίες: http://www.emst.gr/

Installation shots from the exhibition
Expanded Ecologies. Perspectives in a Time of Emergency
The exhibitions is on until the 4th of October, 2009.
For further information: http://www.emst.gr/


......................................................................................................
Ανδρέας Αγγελιδάκης / Andreas Angelidakis
Menir House, 2008-2009
Εγκατάσταση / Installation

Νίκος Αλεξίου / Nikos Alexiou
Χωρίς τίτλο, 2009 / Untitled, 2009
Εγκατάσταση / Installation

Αστικό Κενό / Urban Void
Το Μονοπάτι. Δράση για το δικαίωμα στον δημόσιο χώρο, 2009 /
The Path. Action for the right in public space, 2009
Δράση / Action

Γιώργος Γυπαράκης / Giorgos Gyparakis
Modern Illusion, 2009
Εγκατάσταση / Installation

Coti και Δημήτρης Χαρίτος / Coti and Dimitris Charitos
Pollen, 2009
Ηχητική εγκατάσταση / Sound installation

Guerilla Optimists
Ecoaesthetic Comm(un)ercial, 2009
Δράση / Action

Intothepill
Unisol project one: 7Athens24, 2009

Ντοκιμαντέρ / Documentary

Κώστας Ιωαννίδης / Kostas Ioannidis
coast to coast, 2009
Ηχητική εγκατάσταση / Sound installation

Ελένη Καμμά / Eleni Kamma
Διακοσμητικοί τύποι, 2009 / Ornamental Types, 2009
Εγκατάσταση / Installation

Απόστολος Καραστεργίου / Apostolos Karastergiou
Άτιτλο (360° τοπίο) ΙΙ, 2009 / Untitled (360° landscape) II, 2009
Εγκατάσταση / Installation

Απόστολος Καραστεργίου / Apostolos Karastergiou
Άτιτλο (ΥΔ 825), 2009 / Untitled (HD 825), 2009
Εγκατάσταση / Installation

Θάνος Κλωνάρης / Thanos Klonaris
The Piano Factory, 2009
Εγκατάσταση / Installation

Αλεξία Κοκορέλια και Nomint / Alexia Kokorelia and Nomint
Lc03/save the world again!, 2006-2009
Εγκατάσταση / Installation

Μαρία Κόντη / Maria Konti
Τεμάχιο, 2009 / Fragment, 2009
Εγκατάσταση / Installation

Ζήσης Κοτιώνης / Zissis Kotionis
Φυή: Η οικοδόμηση του βουνού, 2009 / Phye: Erecting a Mountain, 2009
Εγκατάσταση / Installation

Ντιάννα Μαγκανιά / DeAnna Maganias
Ο Δεσποτόπουλος και οι αστροναύτες 1969-2009, 2009 /

Despotopoulos and the astronauts 1969-2009, 2009
Φωτογραφική εγκατάσταση / Photographic installation

Mo Y_Κατερίνα Χρυσανθοπούλου / Benoit Durandin
Mo Y_Katerina Chryssanthopoulou / Benoit Durandin
The Kudzu Affair, 2009
Εγκατάσταση / Installation

Βασίλης Μπαλατσός / Vassili Balatsos
Αυτόνομο Τοπίο #33, 2009 / Independent Landscape #33, 2009
Επίτοιχο σχέδιο / Wall drawing

Βασίλης Μπαλατσός / Vassili Balatsos
Βόρεια, 2009 / Up North, 2009
Γλυπτό / Sculpture

Jennifer Nelson
Η σαλάτα των Ανθρώπων, μια αστική ευκαιρία, 2009 /
The People’s salad, an urban opportunity, 2009
Κοινωνικό γλυπτό / Social sculpture

Μαρία Οικονομοπούλου / Maria Ikonomopoulou
Growing Interests, 2009
Δράση στο κέντρο της Αθήνας, εγκατάσταση στο μουσείο /
Intervention in the city center, installation at the museum

Γιώργος Παπαδάτος / Giorgos Papadatos
Το σύνδρομο της Νήσου Πάσχα, 2009 / The Easter Island syndrome, 2009
Εγκατάσταση / Installation

Ευτύχης Πατσουράκης / Eftihis Patsourakis
Νάρκισσος (BP), 2000 / Νarcissus (BP), 2000
Εγκατάσταση / Installation

Άγγελος Πλέσσας / Angelo Plessas
Electricity Comes from Another Planet, 2009
Νέον επιγραφή / Neon sign

Σωκράτης Σωκράτους / Socratis Socratous
Μουσείο Καταγγελιών, 2009 / Museum of Complaints, 2009
Εγκατάσταση / Installation

Ίρις Τουλιάτου / Iris Touliatou
Για τη σχετική μονιμότητα των πραγμάτων, 2009 /
On the relative permanence of things, 2009
Καταχωρίσεις σε σελίδα εφημερίδας / Insert in a single page tabloid format newspaper

Ίρις Τουλιάτου / Iris Touliatou
Signs of small defense / Some of us remain optimistic, 2009
Κάρτες / Cartes postales

Ελεάννα Χωρίτη / Eleanna Horiti
ΣΤΑΣΗ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΥ ΜOLAT: ΜΑΝΙΤΑΡΙ-ΟΜΠΡΕΛΑ-ΛΑΜΠΑ-ΤΣΟΥΧΤΡΑ, 2008 /
BUS STOP ΜΟLΑΤ: MUSHROOM-UMBRELLA-LAMP-JELLYFISH, 2008
Εγκατάσταση απεικόνισης του έργου σε στάση λεωφορείου ΟΑΣΑ /

Installation of the representation of the work in an OASA bus stop

Αλέξανδρος Ψυχούλης / Alexandros Psychoulis
PSYCOOGLEARTH, 2006
Εγκατάσταση / Installation

Αλέξανδρος Ψυχούλης / Alexandros Psychoulis
Όργανα Γυμναστικής, 2009 / Exercise Machines, 2009
Εγκατάσταση / Installation

Weimar Public
How to zoo, 2009
Εγκατάσταση / Installation

Τα δεδομένα και η μέθοδος I I

Ο Γιώργος Δρίβας συχνά υπογράφει τα έργα του σαν να είναι ντοκουμέντα, ακόμα και αν είναι εξολοκλήρου μυθοπλασίες. Το Empirical Data όμως, είναι το πρώτο του έργο που έχει βασιστεί σε πραγματικά συμβάντα. Στην υλοποίηση του ο Γ. Δρίβας δεν επιμένει καθόλου στην πιστή απόδοση των περιστατικών αυτών αλλά προσπαθεί μέσα από μια συγκεκριμένη ιστορία να θίξει θέματα που αφορούν τη σχέση ενός ατόμου με το κοινωνικό του σύνολο, πέρα από κάθε εθνικά και κοινωνικά προσδιορισμένο πλαίσιο.




Μερικές φορές θέλει να πει κανείς μια ιστορία
Συχνά δεν λέει μια διαφορετική ιστορία αλλά απλώς μια ιστορία διαφορετικά.
Και ενίοτε στην διήγηση του η ιστορία είναι απλώς η αφορμή.


Μια συνέντευξη του ηθοποιού Δαβίδ Μαλτέζε στον Γκαζμέντ Καπλάνι στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ τον Φεβρουάριο του 2008 oδηγεί στην προσέγγιση του συγκεκριμένου ηθοποιού και στην πρόταση να πρωταγωνιστήσει παίζοντας τον εαυτό του σε μια ταινία που θα "αναπαριστούσε" κατά κάποιον τρόπο την ζωή του.

Από την ιστορία του Δαβίδ με ενδιαφέρει ακριβώς το κοινότυπο, το ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει σχεδόν καθημερινά σε ανθρώπους που για κάποιο λόγο βρίσκονται ή θεωρούν ότι βρίσκονται, εκτός συστήματος. Έτσι λοιπόν στόχος ήταν να δημιουργηθεί μια ιστορία εκτός τόπου και χρόνου, μια ιστορία χωρίς κάποιο χαρακτηριστικό που να την τοποθετεί σε ένα συγκεκριμένο χρονικό η/και χωρικό πλαίσιο.

Η προσωπική μαρτυρία του Δαβίδ ήταν σαφέστατα μια αφορμή. Από εκεί και πέρα η όποια πραγματικότητα ήθελα να λειτουργεί συμβολικά, παραδειγματικά θα μπορούσα να πω. Η ταινία έπρεπε να ισχύσει ως ένα βαθμό και ως μοντέλο, ως θεωρία ή καλύτερα ως παράδειγμα ανάλογων περιπτώσεων και φυσικά ως σχόλιο. Έτσι δεν επικεντρώθηκα στην ακριβή αισθητική ή σεναριακή αναπαράσταση της αληθινής ζωής του αλλά αντιθέτως στον όσο γίνεται πιο ουδέτερο και οικουμενικό χαρακτήρα της.

Τα ερωτήματα που έθετε η πορεία του ήταν υπεράνω οποιονδήποτε “τοπικών” κοινωνικών χαρακτηριστικών. Και βέβαια πέρα από κοινωνικά, τα χαρακτηριστικά της ιστορίας του ήταν εν τέλει υπαρξιακά.

Πως και κατά πόσο γίνεται κατανοητή αλλά και δικαιώνεται η προσωπική αναζήτηση κάποιου, η υπαρξιακή αγωνία του να βρει την δική του θέση στο σύνολο, να βρει τον δικό του τρόπο έκφρασης, τη δική του γλώσσα, αν υπάρχει κάτι τέτοιο όταν γίνεται “αποδεκτός” και αναγνωρίζεται? Και τέλος θα έλεγα ίσως λίγο προκλητικά, πόσο αυθεντική είναι η όποια ανάγκη για ένταξη και αναγνώριση αν βέβαια μπορούμε ακόμα να μιλούμε με τέτοιους όρους όταν προσπαθούμε να κατανοήσουμε κάποια κοινωνικά φαινόμενα και τους αντίστοιχους κοινωνικούς ρόλους. Είναι άραγε μια επιτυχής κοινωνική ένταξη η πεμπτουσία μιας υγιούς κοινωνικής λειτουργίας ή απλά μια αναπόφευκτη μηχανιστική έκφανση που χαρακτηρίζει και το σύνολο και την μονάδα που εισέρχεται σ αυτό?

H ταινία δεν θέλει να δώσει απαραίτητα κάποιες απαντήσεις και το τέλος της δεν είναι ξεκάθαρο. Ο πρωταγωνιστής παραμένει ως ένα βαθμό δίσημος. Είναι και δεν είναι κομμάτι αυτού πού τον περικλείει. Η κατανόηση, η επικοινωνία, η ένταξη, η αναγνώριση παραμένουν για το Empirical Data μια ανοιχτή συζήτηση.

Γιώργος Δρίβας

Τα δεδομένα και η μέθοδος I

Το Empirical Data είναι ένα έργο μυθοπλασίας, που όμως, όπως υπαινίσσεται ο τίτλος του, βασίζεται σε εμπειρικά δεδομένα. Στο έργο αυτό, ο καλλιτέχνης Γιώργος Δρίβας ερμηνεύει συμβάντα από τη ζωή του ηθοποιού Δαβίδ Μαλτέζε με σκοπό να παρουσιάσει τους κοινωνικούς και ψυχολογικούς μηχανισμούς αποκλεισμού και αφομοίωσης που λειτουργούν σε ένα κοινωνικό σύνολο. Το ενδιαφέρον του Γιώργου Δρίβα για την ιστορία του Δαβίδ Μαλτέζε ξεκίνησε όταν διάβασε τη δημοσίευση Μια ιστορία από τη Γεωργία του Γκαζμέντ Καπλάνι, στην εφημερίδα «Τα Νέα» στις 9 Φεβρουαρίου 2008 όπου ο Δαβίδ αφηγείται την πορεία του ως μετανάστης από τη Γεωργία στην Ελλάδα. Τα βασικά στοιχεία αυτής της ιστορίας, που με κάποιο τρόπο αποτέλεσαν και τη βάση του σεναρίου του Empirical Data, μας αφηγείται ξανά ο Δαβίδ Μαλτέζε:

«Στη Γεωργία, όπου γεννήθηκα, μιλούσαμε πολλές γλώσσες. Η χρήση μιας άλλης γλώσσας δεν διαφοροποιούσε κάποιον, δεν συνδεόταν με στερεότυπες αντιλήψεις. Ήταν άλλωστε κάτι συνηθισμένο, και δεν αποτελούσε εμπόδιο στις συναναστροφές και στην κοινωνική ένταξη.

Ήρθα ως μετανάστης στη Θεσσαλονίκη το 1996 για να αντιμετωπίσω μια διαφορετική πραγματικότητα, ψάχνοντας για δουλειά χωρίς να ξέρω ούτε λέξη ελληνικά. τα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα ήταν σε μια βιοτεχνία παπουτσιών. Όλοι όσοι δουλεύαμε εκεί ήμασταν από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και επικοινωνούσαμε στα ρώσικα. Εκείνη την περίοδο ότι άκουγα στα ελληνικά προσπαθούσα να το μάθω και να το χρησιμοποιήσω στην καθημερινότητα μου. Όταν το 1998 η ελληνική κυβέρνηση νομιμοποίησε μέρος των παράνομα εργαζόμενων μεταναστών, έτρεχα μήνες με γραφειοκρατία για να αποκτήσω νόμιμα χαρτιά, και πήρα πίσω το πραγματικό μου όνομα -μέχρι τότε με φώναζαν «Αλέκο».



Η πρώτη δουλειά που με έκανε να αισθανθώ ανθρώπινα ήταν στο ουζερί «ούζου μέλαθρον». Εκεί ένιωσα μέλος μιας ομάδας ανθρώπων με τους οποίους ακόμα είμαστε φίλοι μετά από χρόνια. με εμπιστεύτηκαν και απέκτησα και ο ίδιος αυτοπεποίθηση. Καθημερινά προσπαθούσα να είμαι όσο καλύτερος γίνεται σε αυτό που έκανα και γνώριζα ότι δεν κρινόμουν βάση της καταγωγής μου αλλά βάση των ικανοτήτων μου.



Αφού δούλεψα ακόμα και ως μάνατζερ στα καινούρια υποκαταστήματα, άφησα τη δουλειά και έφυγα για την Αθήνα να εκπληρώσω το όνειρο μου να γίνω ηθοποιός. Ήθελα να γίνω ηθοποιός για να μιλήσω μέσα από τους ρόλους μου, μέσα από ρόλους που έλεγαν αυτά που ήθελα να πω και εγώ. Στο τέλος όμως, όπως φαίνεται και από το Empirical Data, κατέληξα να υποδύομαι τον ίδιο μου τον εαυτό.»

Δαβίδ Μαλτέζε

5 scenarios for 'Ecoaesthetic Comm(un)ercial' by the Guerrilla Optimists

Dear viewer, based on our marketing research and your concerns, we have concocted 5 scenarios-in-progress for the shooting of the ‘eco-aesthetic comm(un)ercial’

We ask for your feedback in choosing and shaping the scenario we will shoot and edit August 27th - September 2nd. Please choose from the scenarios below, the one you think would be most effective in communicating our environmental crisis and the collective and individual responsibility for change. You may make alterations to the scenario of your choice that we will try to incorporate in the final script. We hope that the final result will reflect a communal aesthetic and not be the vision of any one person. We ask for your feed back by August 19th.

You are invited to take part directly in the final revision process on august 21st Please contact guerrillaoptimists@gmail.com for more information


Αγαπητέ θεατή, βασιζόμενοι στην έρευνα αγοράς που πραγματοποιήσαμε καθώς και στους προβληματισμούς σας, επινοήσαμε 5 σενάρια, τα οποία βρίσκονται υπό διαμόρφωση, για τα γυρίσματα του ‘eco-aesthetic comm(un)ercial’

Ζητάμε την συμβολή σας στην επιλογή και διαμόρφωση των σεναρίων που θα γυρίσουμε και θα μοντάρουμε μεταξύ 27 Αυγούστου και 2 Σεπτεμβρίου. Παρακαλούμε επιλέξτε από τα παρακάτω σενάρια αυτό το οποίο θεωρείτε ότι θα επικοινωνήσει πιο αποτελεσματικά την περιβαλλοντική κρίση καθώς και την ατομική και συλλογική ευθύνη για αλλαγή. Μπορείτε να κάνετε αλλαγές στο σενάριο που θα επιλέξετε τις οποίες θα προσπαθήσουμε να ενσωματώσουμε στο τελικό κείμενο. Ελπίζουμε ότι το τελικό αποτέλεσμα θα αντανακλά μια κοινή αισθητική και όχι την ματιά ενός μόνο ανθρώπου. Περιμένουμε τις σκέψεις σας μέχρι τις 19 Αυγούστου.

Είστε καλεσμένοι να συμμετέχετε στην τελική διαδικασία αναθεώρησης στις 21 Αυγούστου. Παρακαλούμε επικοινωνήστε guerrillaoptimists@gmail.com για περισσότερες πληροφορίες.


scenario 1

A small clautrophobic room with no windows. In the center is a table.

Camera circles around a table to reveal a family (MOTHER, FATHER, LITTLE BOY, TEENAGE GIRL). They are finishing a meager breakfast of a small piece of fruit and biscuits. The mother and father get up in a rush to prepare for their day. The boy finishes eating. The girl holds a knife and watches her brother’s plate.

CU: brother’s plate has an apple core and some crumbs of biscuit

In a shot of a mirror on the wall, We see the faces of boy and girl still seated at the table, as the parents self-absorbedly bustle about in the background. The boy looks into the mirror, but the girl is intent with something she’s doing at the breakfast table with the knife.


CUT TO:
The children are at the front door about to go out. They each put on a mask, some protective eyewear and some ear-protectors and gloves. Kids complain about wearing all this stuff. Parents look at them sadly.

MEDIUM WIDE (from behind the child): The little boy opens the door to outside and the quiet is shattered by the tremendous roar of traffic and construction sounds.

Outside shot of enourmous dirty, grey, oppressive building dwarfing it’s tiny entrance.
We see the kids standing in the doorway. Then we see the sidewalk in front of them besieged by a sea of roaring vehicles shimmering in the heat.

MEDIUM WIDE: (from behind the children) A car slows, in a flurry of garbled voices and self-absorbed laughter, to hurl cigarrette ends and trash towards an overburdened bin. It narrowly misses the kids.
CU on a SAD CHILD’s face and hand pressed against the glass of the back window inside the car. The child’s mouth moves to say sorry.
CU: the boy raises his gloved hand in a silent wave
WIDE: car speeds loudly away in a plume of black fumes.
CU: of the girl’s hand placed awkwardly in her glove, she raises her hand protectively to her chest

To the other side of the children a door is flung open causing them to jump out of the way as boxes and slopping liquids in buckets are dragged toward the rubbish pile. We don’t see who has taken the rubbish out but hear a woman’s voice say sorry children in a friendly but careless way.
CU: on gunk from the buckets being dumped unceremoniously in the roadside drain and half-eaten
sea-produce piled up by the bins.
MEDIUM CU: profile of boy’s face. The boy stares at the disgusting garbage blankly. Behind him, the girl looks determined.

CUT TO:
WIDE: Walking off the main street to bounce a ball listlessly on a scrap of waste ground, the children pass a sign announces that a new mall will be developed instead of the park promised and “sorry’ for the inconvenience

As the boy goes off to play with others and their mound of plastic toys, the girl nods at their invitation but disappears behind yet another mound of garbage. It looks almost as if she has disappeared into the mound.

CU shot of her face emerging on the other side of the garbage. She takes off her mask, protective eyewear, ear-protectors. She removes one glove to reveal a hand clenched, holding something, and bends to the ground.
CU (POV of the ground looking up at girl) Girl reaches gently down (towards the camera) opening her fist palm up, with seeds in her hands. We see the breakfast apple seeds. Her face is thoughtful.

Zoom-out reveals a substantial garden in vast area of grey.The beautiful garden fills the entire screen


σενάριο 1

Παρακολουθούμε μια οικογένεια -μητέρα, πατέρας, αγοράκι και έφηβη- την ώρα που τελειώνουν το πρωινό τους. Η μητέρα και ο πατέρας συγυρίζουν βιαστικά για να ξεκινήσουν τη μέρα τους.

Τα παιδία είναι ντυμένα με προστατευτικές μάσκες και γάντια. Βγαίνοντας από τη θαλπωρή του σπιτιού τους έρχονται αντιμέτωποι με μια τρομακτική ηχορύπανση από οχήματα και μια εγκατάλειψη του περιβάλλοντος καθώς και έλλειψη κοινωνικής ευθύνης. Ο δρόμος είναι βρώμικος και αφρόντιστος, τα κτίρια είναι άσχημα.

Μερικά δευτερόλεπτα μετά, σκουπίδια πετιούνται στο δρόμο μέσα από ένα αυτοκίνητο που περνάει και παρά λίγο να πέσουν πάνω στα παιδία. Προχωρώντας στο πεζοδρόμιο, τα παιδιά βρίσκονται αντιμέτωπα με άλλα εμπόδια από σκουπίδια. Αρχίζει να γίνεται ολοφάνερη η αναγκαιότητα του εξοπλισμού που φοράνε.
Αργότερα, καλούνται να παίξουν με κάποια άλλα παιδία με ένα φοβερό βουνό από καινούρια πλαστικά παιχνίδια. Το κορίτσι αρνείται και εξαφανίζεται πίσω από ένα τεράστιο λόφο σκουπιδιών για να φυτέψει μια χούφτα σπόρους.

Στο τέλος, κάνουμε ζουμ-άουτ και βλέπουμε τη δουλεία που το κορίτσι έχει κάνει. Μέσα σ’ όλη την ασχήμια που υπάρχει, εμφανίζεται ένας κήπος πανέμορφος και πλούσιος.

scenario 2

Static EXTRAWIDE SHOT

Split screen shows a continuous city view of uniform grey appartment blocks with the balcony doors shut.
The left hand screen remains undisturbed, grey and grim, but, (at the same time) on the right-hand side the whole block opens at once and a person emerges from each door, each carrying one big plant. They leave it on their balconies, go back inside, and close the doors again.

The immediate visual effect is that the left-hand side of the screen is dramatically lacking in colour while on the right-hand side the city is suddenly transformed into a beautiful lush garden bathed in green.

CAPTION
(please choose one!):

Free oxygen for all!

(or)
Small gestures make a better city

(or no captions at all)
(or suggest something else)

σενάριο 2

Μία οθόνη χωρισμένη στα δύο παρουσιάζει συνεχώς την όψη της πόλης με μονότονα γκρι κτίρια και μπαλκόνια. Η μπαλκονόπορτες είναι κλειστές.
Ξαφνικά, στη δεξιά οθόνη, ανοίγουν οι πόρτες και βγαίνουν οι κάτοικοι, ο καθένας κρατώντας από ένα μεγάλο φυτό. Αφήνουν το φυτό στο μπαλκόνι και επιστρέφουν μέσα στα διαμέρισμα.
Το αποτέλεσμα είναι φανερό. Η δεξιά οθόνη έχει μεταμορφωθεί σε μια ευχάριστη εικόνα ενός πλούσιου κήπου, σε σχέση με την άλλη μισή οθόνη που εξακολουθεί να δείχνει γκρι.

Λεζάντα:
‘δωρεάν οξυγόνο για όλους!’ ή ‘ατομικές πρωτοβουλίες κάνουν μια καλύτερη πόλη’

scenario 3


The ‘family-dinner-table’ is the archetypal setting for a consciousness-raising development and change of behavior. Using this motif we hope to establish the fact that Greece’s example is just a smaller version of what is happening to the World’s resources.



¾ MEDIUM WIDE SHOT OF MOTHER, FATHER, GIRL, YOUNGER BROTHER, OLDER BROTHER sit around a dinner table. In the first shot they wear costumes that exemplify their social roles.
It is paramount that this is manufactured in a precise way in accordance with Greek family life in order to firmly establish this in it’s brief (10 seconds) appearance as a motif for the family being the basis of a society. For this reason we initially adopt the recognized (safe)language of TV with the intention of dismantling it in an alarming fashion.

CU
GIRL:
Dad, What will happen to us in the future?

CU
DAD:
Every generation has to deal with it’s own problems my love

MEDIUM CLOSE shot zooms out over the rest of this shot to reveal increasingly strange things.
-costumes begin to over-exagerate their social functions.

GIRL:
“What do you mean?”
-mother arrives with a tray of garbage and starts placing it on everyone’s plate.

DAD:
“Well people tend to think about what’s good for themselves in the short-term-”
Dad takes a big piece of garbage for himself

-costumes change again, characters have become stranger, clown-like- with funny noses and hats, other figures are sitting passively in the background, blurry. Its unclear who they are or why they are there.

GIRL:
If you really love me so much why don’t you stop them ruining my future?

CAMERA FREEZE
Camera swings from a theater view to an overhead view- as if from space- to directly above the table-top
(paint tabletop green and ‘blue-screen’ rising seawaters)
-sound of lapping waves accompanies gradual covering of table and its food/plates which by now resemble small islands sinking beneath the water. (5seconds)
-family hangs onto their little islands of food/garbage, the hands of the other figures also reach to those islands to grab on. While no struggle for those few objects above the water level occurs- it lurks in this moment.
CU Hands are tense and straining. They hang on tightly to what they can.

CUT TO

¾ MEDIUM WIDE SHOT same angle as the first shot
the whole table again with the original family unit without funny costumes. The table is covered in a mixture of food, garbage, and gadgetry. Everyone is eating what they can find or setting off the electronic devices

The mother returns with a sculpture of food and garbage with a candle lit on top.

MUM
Happy birthday my baby!

EVERYONE

Happy birthday!

GIRL
Stop it! Stop it! I don’t want anything else

Tight CUs of family members shot from below or with strange distorting angles. Everyone is outraged.

DAD
Come now, your mother’s prepared this for you special

GIRL
But where will we put it?

MEDIUM WIDE: dad pushes trash onto the floor around them to make space on the table, everyone except daughter looks very pleased about this.
MEDIUM CLOSE: of floor where there are still puddles of water that gather around the trash

Frontal MEDIUM CU of girl – she speaks to the television audience directly

GIRL
Please stop! I already have enough.

σενάριο 3

Το οικογενειακό τραπέζι είναι μια αρχετυπική εικόνα. Εδώ, την χρησιμοποιούμε σαν βάση για να ξεκινήσουμε μια συζήτηση γύρω από τις αντιλήψεις της οικολογικής μας στάσης και της αλλαγής της συμπεριφοράς μας. Ξεκινάμε με αυτό το μοτίβο, θεωρώντας ότι η Ελλάδα αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτού που συμβαίνει στα αποθέματα ολόκληρης της Υδρογείου.

Την ώρα που τα μέλη της οικογένειας ετοιμάζονται να φύγουν από το σπίτι, το ένα από τα δυο παιδιά ρωτάει τον πατέρα του τι θα γίνει με το περιβάλλον και με το μέλλον τους. Ο πατέρας δίνει στην κόρη του μια τετριμμένη απάντηση και την απογοητεύει.. Την ίδια στιγμή, το περιβάλλον στην τραπεζαρία αλλάζει ξαφνικά, με τρομακτικές καιρικές συνθήκες, πλημμύρες κλπ. και άλλες αλληγορικές, περιβαλλοντικές καταστροφές.

Στο τέλος το κορίτσι φωνάζει:
“Σταμάτα πια έχω ήδη πολλά περισσότερα απ’ αυτά που χρειάζομαι”

scenario 4

WIDE SHOT: PEOPLE busy sweeping in an open area covered in trash. At first it seems like they are cleaning together

CU from below (POV of trash...): individual people’s faces while they are busy sweeping

MEDIUM CLOSE SHOT: the broom pushes trash over a taped line (the red and white warning tape) on the sidewalk.

MEDIUM WIDE: reveals multiple lines on the ground. People are busy pushing trash over the lines away from themselves

WIDE SHOT: reveals that the lines on the ground form a grid of little squares. There is a person in each square- pushing trash into the squares of others.

An alarm goes off and lights flash. Everyone stops and turns eagerly toward the sound

WIDE SHOT: A car pulls up with stuff

MEDIUM WIDE: the car with lots of shiny new stuff in packaging, and the faces of people crowding round

various CU shots: shiny stuff and eager hands and money

WIDE: everyone rushing back to their squares, smiling and carrying shiny stuff in their arms

MEDIUM WIDE SHOTS: of different people unwrapping things

MEDIUM CLOSE: things being thrown on the ground – in the distance blurry other figures unwrap and throw stuff on the ground

WIDE SHOT: everyone pauses to contemplate the stuff on the ground all around them. Then all at the same time they jump for their brooms and begin shoving the stuff into their neighbor’s squares again

The whole sequence repeats using slightly different shots 2 more times. (edits of each shot are very short and rapid- they are rhythmic, like a dance sequence with music)

WIDE: mid-sequence of the 3rd repetition everything freezes and a PERSON enters the screen. He/she is dressed like a singer in the skiladiko

CU: He/she says/sings the following as a rhyme or a vaudeville song

(something like this- your help is needed to write it!)

PERSON
Oh do you know where the materials for that stuff you just bought comes from?
What part of the world was mined and what chemicals were used?
Did you think where it goes when its time has past?
Is there room enough for trash? Is there sea enough? Is there land enough?
Did you use it more than once?Did you really need it?

σενάριο 4

Βλέπουμε κόσμο να κρατάει σκούπες και να σκουπίζει ο καθένας μια μικρή περιοχή που τον περιβάλλει. Οι άνθρωποι σπρώχνουν τα σκουπίδια από την περιοχή τους προς την περιοχή του διπλανού. Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθούν να «σκουπίζουν», σαν να μην μπορεί να γίνει αλλιώς. Μετά από λίγο, ένας συναγερμός σημαίνει την ώρα της κατανάλωσης, κατά την οποία ο κόσμος ανοίγει τα πακέτα των νέων αγορών. Κατά συνέπεια, δημιουργούνται καινούργια σκουπίδια και πολλαπλασιάζουν τα ήδη υπάρχοντα. Στο τέλος, εμφανίζεται ένας τραγουδιστής, ο οποίος, σε ρεπερτόριο τύπου σκυλάδικου, περιγράφει το πως αυτά που αγοράζουμε καταλήγουν σιγά-σιγά στα σκουπίδια.

scenario 5


‘ Dejeuner sur l’omaterie ‘

Picnic in the open: Is it somewhere nice?

3 HUMANS lounge in the undergrowth exchanging pleasant conversation apparently oblivious to their surroundings

In a series of medium close shots of the humans where the background is revealed in fragments- little by little- the viewer becomes aware of the fact that the picnic is taking place in a rubbish disposal pit or ‘landfill’

A comment is passed in the conversation on the general quality of the surroundings.

The scene and costumes change to an absurd pseudo-opera of Wagnerian proportion.

σενάριο 5

‘ Dejeuner sur l’omaterie ‘

Παρακολουθούμε ένα πικνίκ τριών ανθρώπων οι οποίοι φαίνονται να μην ασχολούνται με το που βρίσκονται. Σταδιακά διαπιστώνουμε ότι βρίσκονται σε μια χωματερή. Παράλληλα με τη διαπίστωση αυτή, τους παρακολουθούμε να αλλάζουν κοστούμια, τα οποία είναι όλο και πιο σουρεαλιστικά, και αρχίζουν να τραγουδάνε σε στυλ βαγκνερικής όπερας.

Όταν o Nam June γνώρισε τη Charlotte

Για τη σύνθεση του Originale ο Karlheinz Stockhausen συνδύασε το σημαντικό μουσικό έργο Kontakte (που αποτελείται από προ-ηχογραφημένο τετρακάναλο ηλεκτρονικό ήχο, πιάνο και κρουστά) με θεατρικά στοιχεία: ένας ζωγράφος, ένας ηθοποιός, ένας ποιητής, ένα κινηματογραφιστής, ένας τεχνικός φωτισμού και δύο μοντέλα εκτελούν τις επαγγελματικές τους ιδιότητες πάνω στη σκηνή σε προκαθορισμένες χρονικές στιγμές. Το βίντεο του Peter Moore αποτελεί το ντοκουμέντο της πρώτης παρουσίασης στις Ηνωμένες Πολιτείες του έργου Originale του Stockhausen, στο πλαίσιο του 2nd Annual New York Avant Garde Festival το 1964, σε σκηνοθεσία του Allan Kaprow και συν-διοργάνωση της Charlotte Moorman αλλά και με τη συμμετοχή των Nam June Paik, Max Neuhaus, James Tenney, Allen Ginsberg, Dick Higgins, Jackson Mac Low, Carolee Schneemann. Στο βίντεο αυτό ο Moore συνδυάζει λήψεις από δύο διαφορετικές ημέρες της συναυλίας, με ασυγχρόνιστο ήχο, δείχνοντας έτσι τον μεταβλητό χαρακτήρα και τη δημιουργική χρήση του τυχαίου στοιχείου σε ένα χάπενινγκ σταθμό στην ιστορία της μουσικής και της περφόρμανς.


Ένα από τα ιστορικά, πλέον, γεγονότα που συνέβησαν λόγω αυτής της συναυλίας, είναι η γνωριμία της Charlotte Moorman με τον Nam June Paik



Σε αυτό το βίντεο του Fred Stern η ίδια η Moorman αφηγείται με γλαφυρό τρόπο τις λεπτομέρειες γύρω από τη γνωριμία τους αλλά και γύρω από μια εκδήλωση για την οποία συγκεντρώθηκαν και συνεργάστηκαν κάποιες από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της ευρωπαϊκής και αμερικάνικης avant-garde.

Από τον Βυσσινόκηπο του Τσέχωφ

ΤΡΟΦΙΜΩΦ: ‘Ολη η Ρωσία είναι κήπος μας. Είναι απέραντη και πανέμορφη χώρα, έχει θαυμάσια μέρη. Σκεφτείτε, ‘Ανια: ο παππούς σας, ο προπάππος σας κι όλοι οι πρόγονοί σας ήταν τσιφλικάδες που είχαν δούλους ιδιοχτησία τους. Ζωντανές ψυχές. Δε σας φαίνεται ότι πίσω απ' το κάθε βύσσινο, πίσω απ' το κάθε φυλλαράκι, πίσω απ' το κάθε κλαδί σας κοιτάει έν' ανθρώπινο πλάσμα, ότι μπορεί τάχα ν' άκουσες τη φωνή τους; Αυτό είναι τρομερό. Ο κήπος σας είναι τρομερός. Κι όταν τη νύχτα περνάς από κει, η παλιά φλούδα των δέντρων αντιφεγγίζει θαμπά και θαρρείς πως οι βυσσινιές βλέπουν στον ύπνο τους κι ονειρεύονται εκείνα που έγιναν πριν εκατό-διακόσα χρόνια και αυτές οι οπτασίες τις τυραννούνε. Η σκλαβιά των ζωντανών ψυχών. Η δουλοπαροικία. Μέσα απ' το θεσμό αυτό γίνατε όλοι σας άλλοι άνθρωποι και τώρα η μητέρα σας, ο θείος σας, εσείς, δεν καταλαβαίνετε πως αν ζείτε, αυτό το χρωστάτε σ' άλλους, ζείτε εις βάρος άλλων, εις βάρος εκείνων των ανθρώπων που δεν τους αφήνετε ούτε στο κατώφλι σας να πλησιάσουν... ‘Εχουμε μείνει πίσω τουλάχιστο διακόσια χρόνια, δεν έχουμε απολύτως τίποτα, δεν ξεκαθαρίσαμε τις σχέσεις μας με το παρελθόν. Το μόνο που κάνουμε είναι να φιλοσοφούμε, να παραπονιόμαστε πως η ζωή είναι πληχτική, ή να πίνουμε βότκα. Κι όμως είναι ολοφάνερο πως για ν' αρχίσουμε να ζούμε σήμερα, πρέπει να εξιλεωθούμε από το παρελθόν μας, να το ξεπεράσουμε και μπορούμε να εξιλεωθούμε μονάχα αν κοπιάσουμε με αδιάκοπη και σκληρή δουλειά. Το καταλαβαίνετε ‘Ανια. [...]

Ο Βυσσινόκηπος δεν είναι μόνο πρόσχημα, σκηνικό και περίγραμμα που θα επιτρέψει στο συγγραφέα του να μας μιλήσει για αυτά που θέλει. Ο Βυσσινόκηπος δεν είναι μόνο τίτλος. Είναι ο κεντρικός ήρωας που προορίζεται μάλιστα να αφανιστεί. Ενας άψυχος ήρωας από τον οποίο εξαρτάται η τύχη των υπολοίπων. Ο Βυσσινόκηπος είναι ένα έργο που έχει μόνο δευτερεύοντες ήρωες και που ο κεντρικός ήρωας δεν είναι πρόσωπο, αλλά ένα τεμάχιο γης!


Ο Άντων Τσέχωφ είναι ο καλλιτέχνης του μήνα Αυγούστου

Ηχητικά τοπία ΙΙΙ Soundscapes IΙΙ

Steven Field: Time of bells 2: Soundscapes of Finland, Norway, Italy and Greece. VOXLOX, 2004. CD.


Από / From Soundscapes στο πλαίσιο της έκθεσης/in the framework of the exhibition heart in heart

Ακούστε μια συρραφή ήχων από το cd/ Listen to a compilation of sounds from the cd

[H φωτογραφία είναι από την εγκατάσταση της Μαρίας Κόντη, Τεμάχιο, 2009 που παρουσιάζεται στην έκθεση Διευρυμένες Οικολογίες / The photograph is from Maria Konti's installation Fragment, 2009 presented in the exhibition Expanded Ecologies]



Voxlox 104

Guerilla Optimists Ecoaesthetic Comm(un)ercial

Με την παραγωγή ενός ενημερωτικού διαφημιστικού τηλεοπτικού σποτ, οι guerilla optimists εξετάζουν τη δεκτικότητα στα μέσα ενημέρωσης και την αντίδραση στα πιεστικά παγκόσμια περιβαλλοντικά προβλήματα. Νιώθουμε την ανάγκη να δοκιμάσουμε τα συστήματα επικοινωνίας της κοινωνίας, με λίγη βοήθεια από το κοινό. Μεταδίδοντας στους περαστικούς λίγο guerilla optimism, προκαλούμε τους ανθρώπους να εκφράσουν τις ανησυχίες τους για το μέλλον του περιβάλλοντος, καθώς και να αναρωτηθούν με ποιο τρόπο μπορούν να μεταδώσουν αυτές τις ανησυχίες στο τηλεοπτικό κοινό. Επισκέπτες του μουσείου και περαστικοί μπορούν να συμμετάσχουν στη διαμόρφωση και παραγωγή ενός comm(un)ercial που κατοικεί στις φόρμες και τους κώδικες των μίντια αλλά ταυτόχρονα τα παρακάμπτει. Το σποτ πρέπει να δημιουργηθεί εξ ολοκλήρου στους χώρους του μουσείου.* Πρέπει να δημιουργήσουμε μια αποτελεσματική αισθητική επικοινωνία για το ισχυρότερο μέσο μαζικής επικοινωνίας στην κοινωνία, χωρίς προϋπολογισμό και με τυχαία αντικείμενα, καθώς και δωρεές των ανθρώπων σε χρόνο και ενδιαφέρον. Το συνεχές δούναι και λαβείν με τον κόσμο καταγράφεται σε έναν πίνακα ανακοινώσεων, μαζί με τις αλλαγές στο σενάριο και την αισθητική τους συμμετοχή. Στον πίνακα καταγράφονται επίσης η επικοινωνία μας με τις δυνάμεις των μίντια που θα ακολουθήσει, καθώς και η σχετική επιτυχία των προσπαθειών μας να προβληθούμε στην τηλεόραση – αμφισβητώντας την αποτελεσματικότητα και την ταχύτητα της μαζικής επικοινωνίας, σε μια στιγμή που αυτή θα μπορούσε να έχει ζωτική σημασία για τη μελλοντική μας επιβίωση.

* Κατ’ εξαίρεση του κανόνα της επιτόπιας δημιουργίας, θα επισκεφθούμε ένα σκυλάδικο και θα επιδιώξουμε να κινητοποιήσουμε το ενδιαφέρον των θαμώνων για τα περιβαλλοντικά θέματα. Ελπίζουμε να αποσπάσουμε ατάκες αισθητικής από το σκυλάδικο και να τις μετουσιώσουμε σε μια μελλοντική οικοαισθητική ταυτότητα.

With production of an informative television advertisement, guerrilla optimists probe media receptivity and response to the urgency of our global environmental predicament. We feel the need to test society’s systems of communication, with a little help from the public. By infusing passers-by with guerrilla optimism, we invite people to express their concerns on the future of our environment, and to consider how to communicate that concern to a TV audience. Museum visitors, and passersby can join in the conception and production of a comm(un)ercial that both inhabits the forms and codes of the media but also bypasses them. Everything in the ad must be made within the museum premises*. An effective aesthetic communication must be made for society’s most powerful medium without any budget and with found objects and donations of time and interest from people. A bulletin board tracks our on-going interactions with people, their revisions to our scripts, their aesthetic involvement. It also tracks our subsequent communications with Media powers and the relative success of our attempts to be televised - questioning the effectiveness and speed of mass communication when it could be critical to our future survival.

*In an exception to the on-site rule, we will visit a skiladiko and seek to engage people there with environmental questions. We hope to steal aesthetic cues from the skiladiko and morph them into a future ecoaesthetic identity.

“I found a way not to be a consumer… . I lived with 11 dogs and 9 cats. They would come and go as they pleased all day long. After a while there was no need to have furniture or rugs or any crockery.”

“We should all try to change things…but only together” (POLICEMAN)

“Change, if it comes, will happen at grass roots level those with money are only interested in increasing it or retaining it”

“We are only responsible for what is going-on inside our house –this is very Greek.”

"Water is endless it comes from the earth like lava."

"Eliminate human beings…
Then the environment will be fine."

Το έργο Ecoaesthetic Comm(un)ercial της ομάδας Guerilla Optimists παρουσιάζεται στο πλαίσιο της έκθεσης Διευρυμένες oικολογίες. Προσεγγίσεις σε μια εποχή κρίσης. Για περισσότερες πληροφορίες: http://www.emst.gr/

The project Ecoaesthetic Comm(un)ercial by the Guerilla Optimists collective is realized in the framework of the exhibition Expanded Ecologies. Perspectives in a Time of Emergency. For further information: http://www.emst.gr/