Oliver Ressler talks about his work, excerpt from his presentation 2/12/2010

Hackitectura talk about their project Mapping the Commons, Athens, excerpt from their presentation 8/12/2010

George Osodi talks about his work, excerpt from his discussion with Anna Kafetsi 18/11/2010

Mapping the Commons, Athens, 6, 7, 8 & December

The program of the workshop became more and more intense as we were reaching the day of the opening for the project. All participants divided in groups were working on their video case studies. Different themes were depicted reflecting different notions of the commons. Each video was presenting a "common", its "actors" , the way, modes of its diffusion and the conflicts around it. Scripts and shooting places had to be decided fast. Some of the participants who were more skilled into editing helped others with their work.
Jose Perez de Lama and Pablo de Soto were supervising the videos, giving advice while Jaime Diez was collaborating with the participants for the inclusion of the videos on the map, technically. Carla Boserman, started a designed structure for the wall which was reflecting the whole process of the workshop.
Another team of people was editing the research map, the entries and translations for its proper appearance.
A number of 18 video entries were finalised by the opening day, all new productions by the participants in collaboration with the artists on the commons. These videos are on display in the project room of the museum as well as the research map is and the blog of the workshop.
On Wednesday the 8th, in the evening the Hackitectura gave a talk in the museum premises
describing previous projects of theirs and focusing especially on the Mapping the Commons, Athens workshop.
During the discussion, the interest to continue the work on the commons, to enrich the map and go further was expressed by Dimitris Papalexopoulos , Ass. Professor of Architecture, while students referred to the pleasure of sharing knowledge and building something in common.

Mapping the Commons Athens, 4 & 5 December

During the weekend the workshop Mapping the Commons - Athens continued. On Saturday the 4th morning Pablo de Soto and José Pérez de Lama from Hackitectura gave a lecture on cartography examining it as a mode of research, performance, critique and global activism. They referred to different examples of cartography practiced by them as well as by other groups and discussed them highlighting points and directions. Pablo de Soto had brought with him a big archive of printed critical/political/ tactical maps that participants had the opportunity to see.
In the afternoon all participants were split in various teams according to how and what they would like to contribute. 17 themes were selected as the most interesting commons that would be developed into short video case studies by small teams. Furthermore an intense work started on editing the existing material on the online map.

On Sunday the 5th, while the work on editing and enriching the map continued, the teams of the case studies briefly presented their ideas about the videos that will be shot and the scripts that will be used. Discussion between participants took place and the work started with the aim to have the video ready by Tuesday. As part of the day's program two students presented a project of theirs on the demonstrations of remembrance of the 6th of December and discussed how these could be studied as commons also.

More information, comments, videos and images : http://mappingthecommons.wordpress.com/

Mapping the Commons, Athens, 2 & 3 December

On Thursday the 2nd of December, the workshop Mapping the Commons, Athens started in the Project Room of the Museum. A big group of students and young researchers interested in the theme of the commons joined in for the first day and listened to the presentation of the Hackitectura collective about the theme and the methodology that will be used for the cartography.
Later on, in the afternoon the workshop team headed to Exarchia area to examine and discuss some location examples in situ.

For the second day all participants were assigned to map some examples on the online platform of meipi www.meipi.org that is being used for the studying of the commons in the city. Presentations of these entries and discussions on them followed the morning of the second day. Some ambiguous cases raised questions and were the starting point for an interesting and rich dialogue on the very features of the commons. Some of the students incorporated part of their research in the map and explained their point of view.
In the afternoon, the division of work was explained regarding the formation of groups and the division of tasks.

For more information on the Mapping the Commons, Athens workshop please visit
http://mappingthecommons.wordpress.com/

Carlos Motta talks about his work, excerpt from his discussion with Anna Kafetsi 4/11/2010

Παραγωγή νέου διαδικτυακού έργου από το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Στο πλαίσιο της ανοιχτής πρόσκλησης ενδιαφέροντος που απηύθυνε το ΕΜΣΤ σε Έλληνες καλλιτέχνες νέων μέσων για την παραγωγή ενός νέου διαδικτυακού έργου, η επιτροπή αξιολόγησης των προτάσεων, εξέτασε όλες τις προτάσεις που υπεβλήθησαν και επέλεξε το έργο του Σπύρου Νάκα με τίτλο "Fever".

Η πρόταση για το έργο "Fever" αφορά στην ανάπτυξη ενός διαδικτυακού παιχνιδιού που εμπνέεται από το βιβλίο του Georges Canguilhem Το κανονικό και το παθολογικό και από τη βιοπολιτική δομή παραγωγής της εποχής μας.

Όπως αναφέρει ο καλλιτέχνης, το έργο του Canguilhem συνέβαλε αποφασιστικά στην ιστορία των επιστημών του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα καθώς έθεσε σε αμφισβήτηση τον επιστημονικό χαρακτήρα του κανονικού και του παθολογικού, τονίζοντας πως ορίστηκαν έχοντας ως βάση όχι τον άνθρωπο που νοσεί, αλλά οικονομικά, πολιτικά και τεχνολογικά συμφέροντα. Μισό αιώνα αργότερα, στην εποχή των δικτύων, οι διαπιστώσεις του Canguilhem φαίνεται ότι έρχονται να επαληθευτούν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο. Ο χώρος της ιατρικής σήμερα ελέγχει ένα μεγάλο τμήμα της οικονομίας ενώ οι φαρμακευτικοί κολοσσοί είναι βασικοί παίκτες των μεγαλύτερων χρηματιστηρίων ανά τον κόσμο.

Το "Fever" επιδιώκει να αποτελέσει ένα σχόλιο στη σημερινή πραγματικότητα διαμορφώνοντας ένα χώρο παιχνιδιού στον οποίο θα συνδυάζονται ανθρώπινες κυτταρικές λειτουργίες με την χρηματιστηριακή κατάσταση μεγάλων φαρμακευτικών εταιριών. Προσομοιώνοντας τον τρόπο λειτουργίας του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος και καλώντας τους χρήστες- παίκτες να επηρεάσουν την υγεία αυτού χειριζόμενοι ιούς και φάρμακα, το έργο fever στόχο έχει να αναφερθεί στις σύγχρονες τεχνικές διακυβέρνησης που σχετίζονται άμεσα με το ανθρώπινο σώμα αποβλέποντας σε οικονομικά συμφέροντα.

Ο Σπύρος Νάκας είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας . Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό με έργα δικά του και με έργα της ομάδας Άντερ Κονστράξιον της οποίας είναι μέλος. http://www.spyrosnakas.com/


Anna Akhmatova, Requiem

Not under foreign skies
Nor under foreign wings protected -
I shared all this with my own people
There, where misfortune had abandoned us.

[1961]


INSTEAD OF A PREFACE

During the frightening years of the Yezhov terror, I
spent seventeen months waiting in prison queues in
Leningrad. One day, somehow, someone 'picked me out'.
On that occasion there was a woman standing behind me,
her lips blue with cold, who, of course, had never in
her life heard my name. Jolted out of the torpor
characteristic of all of us, she said into my ear
(everyone whispered there) - 'Could one ever describe
this?' And I answered - 'I can.' It was then that
something like a smile slid across what had previously
been just a face.

[The 1st of April in the year 1957. Leningrad]


DEDICATION

Mountains fall before this grief,
A mighty river stops its flow,
But prison doors stay firmly bolted
Shutting off the convict burrows
And an anguish close to death.
Fresh winds softly blow for someone,
Gentle sunsets warm them through; we don't know this,
We are everywhere the same, listening
To the scrape and turn of hateful keys
And the heavy tread of marching soldiers.
Waking early, as if for early mass,
Walking through the capital run wild, gone to seed,
We'd meet - the dead, lifeless; the sun,
Lower every day; the Neva, mistier:
But hope still sings forever in the distance.
The verdict. Immediately a flood of tears,
Followed by a total isolation,
As if a beating heart is painfully ripped out, or,
Thumped, she lies there brutally laid out,
But she still manages to walk, hesitantly, alone.
Where are you, my unwilling friends,
Captives of my two satanic years?
What miracle do you see in a Siberian blizzard?
What shimmering mirage around the circle of the moon?
I send each one of you my salutation, and farewell.

[March 1940]

INTRODUCTION
[PRELUDE]

It happened like this when only the dead
Were smiling, glad of their release,
That Leningrad hung around its prisons
Like a worthless emblem, flapping its piece.
Shrill and sharp, the steam-whistles sang
Short songs of farewell
To the ranks of convicted, demented by suffering,
As they, in regiments, walked along -
Stars of death stood over us
As innocent Russia squirmed
Under the blood-spattered boots and tyres
Of the black marias.

I

You were taken away at dawn. I followed you
As one does when a corpse is being removed.
Children were crying in the darkened house.
A candle flared, illuminating the Mother of God. . .
The cold of an icon was on your lips, a death-cold
sweat
On your brow - I will never forget this; I will gather

To wail with the wives of the murdered streltsy (1)
Inconsolably, beneath the Kremlin towers.

[1935. Autumn. Moscow]

II

Silent flows the river Don
A yellow moon looks quietly on
Swanking about, with cap askew
It sees through the window a shadow of you
Gravely ill, all alone
The moon sees a woman lying at home
Her son is in jail, her husband is dead
Say a prayer for her instead.

III

It isn't me, someone else is suffering. I couldn't.
Not like this. Everything that has happened,
Cover it with a black cloth,
Then let the torches be removed. . .
Night.

IV

Giggling, poking fun, everyone's darling,
The carefree sinner of Tsarskoye Selo (2)
If only you could have foreseen
What life would do with you -

That you would stand, parcel in hand,
Beneath the Crosses (3), three hundredth in
line,
Burning the new year's ice
With your hot tears.
Back and forth the prison poplar sways
With not a sound - how many innocent
Blameless lives are being taken away. . .

[1938]

V

For seventeen months I have been screaming,
Calling you home.
I've thrown myself at the feet of butchers
For you, my son and my horror.
Everything has become muddled forever -
I can no longer distinguish
Who is an animal, who a person, and how long
The wait can be for an execution.
There are now only dusty flowers,
The chinking of the thurible,
Tracks from somewhere into nowhere
And, staring me in the face
And threatening me with swift annihilation,
An enormous star.

[1939]

VI

Weeks fly lightly by. Even so,
I cannot understand what has arisen,
How, my son, into your prison
White nights stare so brilliantly.
Now once more they burn,
Eyes that focus like a hawk,
And, upon your cross, the talk
Is again of death.

[1939. Spring]

VII

THE VERDICT

The word landed with a stony thud
Onto my still-beating breast.
Nevermind, I was prepared,
I will manage with the rest.

I have a lot of work to do today;
I need to slaughter memory,
Turn my living soul to stone
Then teach myself to live again. . .

But how. The hot summer rustles
Like a carnival outside my window;
I have long had this premonition
Of a bright day and a deserted house.

[22 June 1939. Summer. Fontannyi Dom (4)]

VIII

TO DEATH

You will come anyway - so why not now?
I wait for you; things have become too hard.
I have turned out the lights and opened the door
For you, so simple and so wonderful.
Assume whatever shape you wish. Burst in
Like a shell of noxious gas. Creep up on me
Like a practised bandit with a heavy weapon.
Poison me, if you want, with a typhoid exhalation,
Or, with a simple tale prepared by you
(And known by all to the point of nausea), take me
Before the commander of the blue caps and let me
glimpse
The house administrator's terrified white face.
I don't care anymore. The river Yenisey
Swirls on. The Pole star blazes.
The blue sparks of those much-loved eyes
Close over and cover the final horror.

[19 August 1939. Fontannyi Dom]

IX

Madness with its wings
Has covered half my soul
It feeds me fiery wine
And lures me into the abyss.

That's when I understood
While listening to my alien delirium
That I must hand the victory
To it.

However much I nag
However much I beg
It will not let me take
One single thing away:

Not my son's frightening eyes -
A suffering set in stone,
Or prison visiting hours
Or days that end in storms

Nor the sweet coolness of a hand
The anxious shade of lime trees
Nor the light distant sound
Of final comforting words.

[14 May 1940. Fontannyi Dom]

X
CRUCIFIXION

Weep not for me, mother.
I am alive in my grave.

1.

A choir of angels glorified the greatest hour,
The heavens melted into flames.
To his father he said, 'Why hast thou forsaken me!'
But to his mother, 'Weep not for me. . .'

[1940. Fontannyi Dom]

2.

Magdalena smote herself and wept,
The favourite disciple turned to stone,
But there, where the mother stood silent,
Not one person dared to look.

[1943. Tashkent]

EPILOGUE

1.

I have learned how faces fall,
How terror can escape from lowered eyes,
How suffering can etch cruel pages
Of cuneiform-like marks upon the cheeks.
I know how dark or ash-blond strands of hair
Can suddenly turn white. I've learned to recognise
The fading smiles upon submissive lips,
The trembling fear inside a hollow laugh.
That's why I pray not for myself
But all of you who stood there with me
Through fiercest cold and scorching July heat
Under a towering, completely blind red wall.

2.

The hour has come to remember the dead.
I see you, I hear you, I feel you:
The one who resisted the long drag to the open window;
The one who could no longer feel the kick of familiar
soil beneath her feet;
The one who, with a sudden flick of her head, replied,

'I arrive here as if I've come home!'
I'd like to name you all by name, but the list
Has been removed and there is nowhere else to look.
So,
I have woven you this wide shroud out of the humble
words
I overheard you use. Everywhere, forever and always,
I will never forget one single thing. Even in new
grief.
Even if they clamp shut my tormented mouth
Through which one hundred million people scream;
That's how I wish them to remember me when I am dead
On the eve of my remembrance day.
If someone someday in this country
Decides to raise a memorial to me,
I give my consent to this festivity
But only on this condition - do not build it
By the sea where I was born,
I have severed my last ties with the sea;
Nor in the Tsar's Park by the hallowed stump
Where an inconsolable shadow looks for me;
Build it here where I stood for three hundred hours
And no-one slid open the bolt.
Listen, even in blissful death I fear
That I will forget the Black Marias,
Forget how hatefully the door slammed and an old woman
Howled like a wounded beast.
Let the thawing ice flow like tears
From my immovable bronze eyelids
And let the prison dove coo in the distance
While ships sail quietly along the river.

[March 1940. Fontannyi Dom]

FOOTNOTES

1 An elite guard which rose up in rebellion
against Peter the Great in 1698. Most were either
executed or exiled.
2 The imperial summer residence outside St
Petersburg where Ahmatova spent her early years.
3 A prison complex in central Leningrad near the
Finland Station, called The Crosses because of the
shape of two of the buildings.
4 The Leningrad house in which Ahmatova lived.


http://www.poemhunter.com


Μεταφράσεις στα ελληνικά:
Αnna Ahmatova, Ρέκβιεμ. Η οδυρόμενη μούσα, μετ. Άρη Αλεξάνδρου, εκδόσεις Υπερίων, Θεσσαλονίκη 1998
Άννα Αχμάτοβα, ΡΕΚΒΙΕΜ, μετ. Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη, εκδόσεις Aρμός, Αθήνα 2007

Sonic Façade

Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παρουσιάζει το πρόγραμμα προβολών Sonic Façade, με επτά βίντεο από τη συλλογή του. Τα έργα θα προβάλλονται στην πρόσοψη του Μουσείου το διάστημα από 4 έως 29 Αυγούστου, ώρα 21:00, σύμφωνα με το πρόγραμμα που ακολουθεί.

Με βίντεο του Peter Moore, του Nam June Paik, του Lars Movin και του John Cage, το πρόγραμμα Sonic Façade περιστρέφεται θεματικά γύρω από τους άξονες της μουσικής και του κινήματος Fluxus. Η συγκεκριμένη επιλογή δίνει έμφαση στην πολύ σημαντική επίδραση του John Cage και της διδασκαλίας του στην καθιέρωση του τυχαίου στην διαδικασία μουσικής σύνθεσης αλλά και στην αποδέσμευση της μουσικής εκτέλεσης από κάθε μορφής σύμβαση. Όπως διακρίνεται από τα έργα A Tribute to John Cage του Nam June Paik και Catch 44 του John Cage, o συνθέτης πλέον δεν γράφει νότες σε πεντάγραμμο αλλά περιγράφει πράξεις που ο μουσικός μπορεί να ερμηνεύσει διαφορετικά. Η μουσική δεν συντίθεται πλέον από νότες αλλά από ήχους και ο μουσικός δεν παίζει κάποιο όργανο αλλά εκτελεί μια σειρά από πράξεις στη σκηνή.

Η διαφορετική προσέγγιση του John Cage έγινε σύμφωνα με μια Ζεν ηθική η οποία αποσκοπούσε στην αποκαθήλωση του καλλιτεχνικού «εγώ» από την δημιουργική πράξη και εξαπλώθηκε ταχύτατα σε όλα τα δημιουργικά πεδία, όπως τη χορογραφία, μέσω του στενού του συνεργάτη και συντρόφου του Merce Cunningham (Nam June Paik, Merce By Merce By Paik) το χώρο τον εικαστικών τεχνών μέσω του μαθητή του Allan Kaprow (Peter Moore, Stockhausen's Originale: Doubletakes) και τελικά το διακαλλιτεχνικό κίνημα Fluxus όπως φαίνεται στο ντοκιμαντέρ The Misfits - 30 years of Fluxus με το οποίο συνδέονται σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό όλοι οι καλλιτέχνες αυτής της παρουσίασης. Οι καλλιτέχνες του κινήματος, σε εκδηλώσεις με τη μορφή συναυλίας, χρησιμοποιούσαν μουσικά όργανα και καθημερινά αντικείμενα με ριζοσπαστικά διαφορετικό και συχνά προκλητικό τρόπο, όπως λ.χ. ο Nam June Paik, που συχνά μετέτρεπε το βίντεο και την τηλεόραση σε μουσικά όργανα στο πλαίσιο καλλιτεχνικών πειραματισμών, που εν τέλει οδήγησαν στη γέννηση της βιντεοτέχνης.

Για περισσότερες πληροφορίες και το πρόγραμμα προβολών επισπευτείτε την ιστοσελίδα του ΕΜΣΤ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΜΟΥΣΕΙΩΝ -18 ΜΑÏΟΥ 2010

Στο πλαίσιο του εορτασμού της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων, o Μάριος Σπηλιόπουλος, η Θέμις Μπαζάκα και ο Ακύλλας Καραζήσης διάβασαν στο περιστύλιο του Ωδείου Αθηνών αποσπάσματα από το βιβλίο του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, Μητέρα Θεσσαλονίκη (1970).

Ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης είναι ο Καλλιτέχνης του μήνα Μαΐου-Ιουνίου.

Athens project by xurban_collective

During the making of the new project by xurban_collective at the Piraeus commercial port...
The presentation of the project will take place on the 11th of May at the EMST Project Room.

Κατά τη διάρκεια της παραγωγής για το νέο έργο της ομάδας xurban_collective στο εμπορικό λιμάνι του Πειραιά...
Η παρουσίαση του έργου θα γίνει στις 11 Μαΐου στην Αίθουσα Νέων Έργων του ΕΜΣΤ.

Ομιλία της Τζένης Μαρκέτου στο ΕΜΣΤ

Στο πλαίσιο της σειράς Οι καλλιτέχνες συναντούν το κοινό, η Τζένη Μαρκέτου μίλησε για την δουλειά της την Παρασκευή 29/01/2010 με αφορμή το έργο Red Eyed Sky Walkers που παρουσιάζει στο ΕΜΣΤ.

Η Τζένη Μαρκέτου γεννήθηκε στην Αθήνα και ζει στη Νέα Υόρκη. Στο έργο της χρησιμοποιεί τις βιντεοεγκαταστάσεις, το διαδίκτυο, την περφόρμανς, τη φωτογραφία και τον δημόσιο διάλογο για να διερευνήσει την πολιτισμική και κοινωνική σχέση ανάμεσα στην τέχνη και τη τεχνολογία. Η Μαρκέτου έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις ανά τον κόσμο. Σπούδασε φωτογραφία και time-based art και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ινστιτούτο Πρατ της Νέας Υόρκης.

Το έργο Red Eyed Sky Walkers είναι μια εγκατάσταση που παρουσιάζεται στο περιστύλιο του κτιρίου του Ωδείου Αθηνών και στην Αίθουσα Νέων Έργων του μουσείου, και προσκαλεί τον θεατή να μπει σε διάλογο με το έργο. Ο επισκέπτης θα συναντήσει 99 κόκκινα μετεωρολογικά μπαλόνια στην είσοδο του μουσείου, στα εννέα από τα οποία είναι τοποθετημένες μικρές ασύρματες βίντεο κάμερες. Οι κάμερες καταγράφουν την κίνηση των περαστικών και τις δραστηριότητες των ανθρώπων που συχνάζουν στο χώρο. Το οπτικό υλικό που προκύπτει, προβάλλεται σε πραγματικό χρόνο στο Project Room. Στο έργο αυτό ο θεατής είναι αντικείμενο παρακολούθησης αλλά συγχρόνως και παρατηρητής, αφού μπαίνοντας στο μουσείο συνειδητοποιεί ότι γίνεται ο ίδιος κοινωνός της πληροφορίας. Η καλλιτέχνις συνδυάζει τις εναέριες εικόνες που έχουν καταγραφεί, με έτοιμο υλικό που παραλαμβάνει από τη δεξαμενή του you tube και άλλων πηγών του διαδικτύου. Η επαναχρησιμοποίηση και η μίξη του υλικού, δημιουργεί ένα έργο μη γραμμικό, με πολλαπλές αναγνώσεις, που έχει ως στόχο όχι μια απλή καταγραφή αλλά τη δημιουργία μιας οπτικής αφήγησης η οποία εκτείνεται πέραν της πραγματικότητας της εικόνας. Η Μαρκέτου δημιουργεί ένα έργο που πραγματεύεται θέματα επίκαιρα με μια διάθεση χιουμοριστική, δημιουργική αλλά και κριτική, επιχειρώντας να αντιστρέψει την πρακτική της παρακολούθησης και της κατασκοπίας και ενθαρρύνοντας τους θεατές να συμμετέχουν στο παιχνίδι ανάμεσα στην παρακολούθηση και την περφόρμανς.