10. Το τελευταίο κάδρο / The last frame

Το πρώτο λεύκωμα του Αρχίποφ
ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ
Μην κάθεστε στο περβάζι του παραθύρου.
Συμβουλή

First album by Arkhipov
IN THE WINDOW
Don’t sit on the windowsill.
Advice





Το δεύτερο λεύκωμα του Αρχίποφ
ΤΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ
Τα παραθυρόφυλλα, που τα είχαν καρφώσει για το χειμώνα, τελικά υποχώρησαν…
Α. Μιχαήλοφ, Σημειώσεις

Second album by Arkhipov
THE OPEN WINDOW
The window frames, nailed shut for the winter, finally gave way…
A.Mikhailov “Notes”

Σχόλιο του Κόγκαν:
Παρατήρησα ότι τοποθετούσε αντικείμενα της πραγματικής ζωής –μια ατμομηχανή, ένα μήλο, ένα πουλί– στη γωνία του παραθύρου, σαν να τα «έπιανε» σ’ αυτή τη γωνιά.
Να ένας παράξενος τρόπος ιδιοποίησης του κόσμου. Παράξενος γιατί δεν αλλάζει ποτέ τίποτα σ’ αυτόν τον κόσμο, δεν αγγίζει τίποτα. Θα τον έλεγα «οπτικό».
Μου θυμίζει εκείνο το παιδικό παιχνίδι στο οποίο κάποιος που έρχεται από μακριά μοιάζει, εν αγνοία του, να στέκεται πάνω στο τεντωμένο σου δάχτυλο.
Aυτό συνεπάγεται λοιπόν ότι ο Αρχίποφ δεν είναι δεμένος με τον κόσμο και ότι δεν συμμετέχει σ’ αυτόν; Και ότι είναι καταδικασμένος να επινοεί φανταστικές καταστάσεις σαν αυτή όπου βάζει, με τη φαντασία του, κάποιον που είναι όρθιος στο δωμάτιο να στέκεται στην άκρη του παραθύρου;

Commentary by Kogan:
I noticed that he would place objects of reality – a steam – engine, an apple, a bird – in the corner of the window, it was as though he was “catching” them in that corner.
Here is a strange act of appropriating the world. Strange because he never changes anything in this world, he never touches anything. I would call it “optical”.
This reminds me of the children’s game when an approaching figure that is far away, unbeknownst to him, winds up on a finger that is pointed under it.
Does this mean, that Arkhipov is not connected to the world and doesn’t participate in it? And he is doomed to the creation of imaginary situations, like the one when the person standing in the room imaginarily winds up on the very edge of the window?


Αποσπάσματα από το 10ο Λεύκωμα της πανομοιότυπης έκδοσης Ο κύκλος 10 χαρακτήρες του Ίλια Καμπακόφ (ΕΜΣΤ, Αρ. Εισ. 158/01), με τίτλο «Ο Αρχίποφ που κοιτάει έξω από το παράθυρο» (51 Χ 36 εκ., σελίδες 50)Extracts from the 10th Album in the facsimile edition The Cycle 10 Characters by Ilya Kabakov (EMST, Inv. No. 158/01), titled “ The Looking-out-the-Window Arkhipov” (51 X 36 cm, pages 50)

9. Μια φωνή τον γυρεύει / A voice is looking for him

Λέει:
Ήρθα εδώ, στην ενδοχώρα για να ξεφύγω από τη φριχτή ζωή μου στην πόλη.
…Τώρα κάθομαι ώρες ολόκληρες πλάι στο ποτάμι και κοιτάζω τους πλωτήρες ή την αντικρινή όχθη, κατάφυτη από σπαθόχορτο και δάσος πυκνό. Όλα τριγύρω λούζονται σε λιόφωτο πράσινο. Λιβελλούλες πετούν ξυστά πάνω από το νερό. Η σιγή είναι τόσο απόλυτη, που βουίζουν τ’ αυτιά σου, κάπου κάπου ακούγονται οι φωνές της σπιτονοικοκυράς μου και του γερο-θείου μου του Τίσα.
Με πιάνει σιγά σιγά η νύστα. Όλα γίνονται εξωπραγματικά, μισο-αληθινά, μισο-κοιμισμένα. Από κάπου φτάνουν φωνές, όμως δεν ξεχωρίζω τίνος είναι. Απρόσμενα, ακούω τη δική μου φωνή. Για κάποιο λόγο, απαγγέλλει ποίηση.

He says:
I went into this backwoods in order to get away from my horrible urban life.
…Now I sit for days at a time near the river and look either at floats or at the opposite bank, overgrown with sedge and a thick forest. Everything all around is bathed in a green sunlight. Dragonflies skim the water. There is complete, ringing silence, sometimes the voices of my landlady and my neighbor, old Uncle Tisha, can be heard.
Drowsiness gradually overcomes me. Everything becomes unreal, semi-reality, semi-sleep. Voices come from somewhere, but I can’t figure out whose they are. Unexpectedly, I hear my own voice. For some reason it is reading poetry.


Γκαβρίλοφ:
ΦΩΝΕΣ
«Κάποιος τραγουδούσε ευχάριστα, μ’ ένα τρέμουλο ψιλό, όμως ο ίδιος ο τραγουδιστής δεν ήταν ορατός.»
Ι.Σ. Τουργκένιεφ, Καπνός

Gavrilov:
VOICES
“Someone was singing in a pleasant, high treble, but the singer himself was not visible.”
I.S.Turgenev “Smoke”


Το πρώτο λεύκωμα του Γκαβρίλοφ
ΦΩΝΕΣ (1)
- Όλοι έφυγαν ήδη πριν από λίγο.
- Τι;
Α.Π. Τσέχοφ, Ο γάμος

First album by Gavrilov
VOICES (1)
- Everyone left quite a while ago already.
- What?
A.P. Chekhov “The Wedding”

Ματρένα Πετρόβνα Γκάι: Τύχων Ζαχάροβιτς!
Τύχων Ζαχάροβιτς Λόεφ: Εδώ είμαι!

Matrena Petrovna Gai: Tikhon Zakharovich!
Tikhon Zakharovich Loev: I’m here!

Τύχων Ζαχάροβιτς Λόεφ: Ματρένα Πετρόβνα!
Ματρένα Πετρόβνα Γκάι: Τι;

Tikhon Zakharovich Loev: Matrena Petrovna!
Matrena Petrovna Gai: What?

Βολόντια, πού είσαι ;
Είμαι εδώ.

Volodya, where are you?
I’m here.

Βολόντια, είσαι εκεί;
Δεν ξέρω.

Volodya, are you here?
I don’t know.

τέρας παλιού παραμυθιού
η Σουράλια που κουλουριάζεται σα μεγάλη ρίζα
στριφογυρνά στο χώμα σα δίνη
ή κλαίει με λυγμούς στου βάλτου το τέλμα
ή περιμένει πίσω από τους θάμνους
ξαφνικά παριστάνοντας τη σμεουριά
φιλά σαν αράχνη
με στόμα αόρατο

a monster from an old fairytale
Shuralya curling up as the snag
It twists in a whirlwind across the ground
or it sobs in the boggy marsh
or it waits behind a bush
suddenly pretending to be a raspberry bush
or it will leave its spider kiss
with an invisible mouth

κίνησε λιγάκι τον γαλάζιο κήπο
σαν καπέλο πάνω από τα μάτια
πάρε αδιάβροχο μαζί σου
τρία είναι τα ζωντανά αρώματα
του ανέμου, του νερού και της γαλάζιας φλόγας
τα μονοπάτια έγιναν ακίνητα σα φλέβες άμμου
κλείδωσε την αυλόπορτα του κήπου
άφησε την κερασιά να περιπλανηθεί
στα άλλα δέντρα
σκιές του βράχου
άσε την ξεχασμένη ιδέα
αόρατων φυτών να υψωθεί
κάτω από το χώμα

σ’ ένα χορό κυκλικό


move the blue garden a bit
like a hat over the eyes
take a raincoat with you
there are three live scents
of the wind, the water, and of the blue flame
the paths have become still like sandy veins
lock the garden gate
let the cherry tree float about
in the former trees
rocky shadows
let the forgotten idea
of invisible plants rise up
from underground
in a round dance

γιατί από το κενό γεννηθήκαμε
και κλαίμε, αγκαλιάζοντας αυτό το κενό
μόνοι μας
για να μην είναι άδειος ο ιερός τόπος
ο τόπος που βρίσκεσαι

because we were born out of emptiness
and we cry, embracing that emptiness
with ourselves
so that the holy place would not be empty
the place where are you

Σχόλιο του Κόγκαν:
Έχει ενδιαφέρον το ότι γι’ αυτόν οι «φωνές» ακούγονται διαλογικά». Υπάρχουν «φωνές» δεξιά και αριστερά.
«Από εδώ – και από εκεί»
«Ερώτηση - απάντηση»…

Commentary by Kogan:
It’s interesting that the “voices” sound “dialogic” for him. There are “voices” on the right and on the left.
“From here – from there”
“Question – answer”…

Σχόλιο του Σέφνερ:
Νομίζω πως οι στίχοι αυτοί δεν είναι «δικοί του».
Και εδώ πάλι, η «Φωνή» κάποιου ξανακούγεται μέσα από αυτόν…

Commentary by Shefner:
It seems to me that these verses are “not his”.
Here again, someone’s “Voice” is resounding through him…

Σχόλιο της Λούνινα:
Έχω την αίσθηση ότι κάποιος συνέχεια τον γυρεύει, τον φωνάζει…

Commentary by Lunina:
I have the feeling that someone is always looking for him, calling him…

Αποσπάσματα από το 9ο Λεύκωμα της πανομοιότυπης έκδοσης Ο κύκλος 10 χαρακτήρες του Ίλια Καμπακόφ (ΕΜΣΤ, Αρ. Εισ. 157/01), με τίτλο « Ο ελεύθερος Γκαβρίλοφ» (51 Χ 36 εκ., σελίδες 43)
Extracts from the 9th Album in the facsimile edition The Cycle 10 Characters by Ilya Kabakov (EMST, Inv. No. 157/01), titled “The Released Gavrilov” (51 X 36 cm, pages 43)

8. Όλες οι γωνίες / All the corners

ΛΕΕΙ:
…Πριν πάρω σύνταξη δούλευα σε μια επιτροπή επιθεώρησης στο υπουργείο και έκανα συχνά επαγγελματικά ταξίδια. Πολλές φορές λάμβανα μέρος σε συνέδρια, μερικές φορές στο προεδρείο, πέντε ολόκληρες ώρες, και οι ομιλούντες μακρηγορούσαν.
Μ’ έπιανε υπνηλία και, για να μην αποκοιμηθώ σχεδίαζα με το μολύβι στα συνεδριακά έντυπα. Το αφεντικό μου, ο Σόκολοφ έλεγε: «Τι κάνεις εκεί, Νικολάι Αλεξέγεβιτς, καταστρέφεις τα έγγραφα; Γιατί δεν παίρνεις ένα χαρτί λευκό;». Είχα όμως πια τόσο πολύ συνηθίσει να σχεδιάζω στα περιθώρια, που και στα λευκά χαρτιά σχεδίαζα καλύτερα στις γωνίες και τα περιθώρια, στη μέση δεν μπορούσα να σχεδιάσω τίποτα. Τα ταξινομούσα αμέσως, πολλά τα πετούσα και τα υπόλοιπα τα τακτοποιούσα.

HE SAYS:
… Before my retirement I worked on an inspection committee at our ministry and I often went on business trips. Often I had to sit at conferences, sometimes in the presidium, for five hours, the speeches were long.
I would want to go to sleep, and sometimes I would draw on all the conference materials with my pencil just to keep from doing so. My boss at the time, Sokolov, would say: “What are you doing, Nikolai Alekseevich, running documents? Why don’t you use a clean piece of paper?” But by then I had gotten so used to drawing in the margins, that even on a white piece of paper I could draw well only in the margins and corners, but I couldn’t draw anything in the middle. I sorted through it all immediately, I threw out a lot, and the rest I put in order.

Το πρώτο λεύκωμα του Μαλίγκιν
ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ
…Στην πραγματικότητα, δεν υπήρχε κανείς στη γωνία όπως νομίζαμε…
Ι. Τουργκένιεφ, Καπνός

First album by Maligin
IN THE CORNER
… Actually, there was no one in the corner where it seemed…
I. Turgenev ’’Smoke”

Σχόλιο της Μαλίγκινα:
Όταν ήταν νέος, ήταν όμορφος, λεπτός, αλλά πολύ ντροπαλός και συγκρατημένος… Συναντηθήκαμε στη γωνία. Γινόταν χορός στο τεχνολογικό ινστιτούτο.
Όλοι χόρεψαν και εμείς οι δυο στεκόμαστε όρθιοι ακουμπώντας στον τοίχο όλη τη βραδιά. Η βραδιά τελείωνε. Τον ρώτησα: «Και γιατί δεν χορεύεις; Δεν ξέρεις;» «Όχι», είπε. «Ξέρω, αλλά φοβάμαι να πάω στην πίστα». «Κι εγώ το ίδιο» του είπα.
Έτσι συναντηθήκαμε...


Commentary by Maligina:
When he was young he was handsome, thin, but very shy and inhibited…We met in the corner. There was a dance at our technical institute.
Everyone had already been dancing for a while, and we were standing alone along the wall all evening. Everything was almost over. I said to him: ’’And why aren’t you dancing? Don’t you know how?” ’’No” he said ’’I know how, but I’m afraid to go to the center. ’’I said to him: ’’So am I.”
That’s how we met…

Δεύτερο λεύκωμα του Μαλίγκιν
ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ
…Σύρθηκε στην κώχη και κοίταξε κάτω…
Ι. Τσάμπι, Κουμάσα-ούνι


Second album by Maligin
ALONG THE EDGE
…He crawled to the very edge and looked down…
I. Champi ’’Kumasa-uni”

Το τέταρτο λεύκωμα του Μαλίγκιν :
ΣΤΙΣ ΓΩΝΙΕΣ
…Όπου η γωνία Α ισούται με τη γωνία Β…
Βιβλίο Γεωμετρίας


Fourth album by Maligin:
IN THE CORNERS
…Where angle A is equal to angle B…
Geometry textbook

Το πέμπτο λεύκωμα του Μαλίγκιν:
ΣΤΙΣ ΑΚΡΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΓΩΝΙΕΣ
…τελικά όλοι κάθισαν και έγινε ησυχία.
Ι. Τουργκένιεφ, Οι τραγουδιστές


Fifth album by Maligin:
ALONG THE EDGES AND CORNERS
…Finally, everybody sat down and it became quiet.
I. Turgenev ’’The Singers”

Σχόλιο του Σέφνερ:
Από θεολογική άποψη, τα σχέδιά του είναι άμεμπτη αντανάκλαση της κοσμικής ιεραρχίας. Όχι μόνο δεν πάει στο κέντρο, στη μέση, ούτε να γειτνιάσει μ’ αυτό δεν επιθυμεί.
Ο άνθρωπος, όπως ολόκληρος «αυτός» ο κόσμος, καταλαμβάνει την περιφέρεια, την «άκρη».
Το κέντρο δεν του ανήκει.

Commentary by Shefner:
From the theological point of view, his drawings are an irreproachable reflection of a cosmic hierarchy. Not only does man not occupy the middle or the center, but he cannot even be located near it.
Man, just like all of ’’this” world, occupies the periphery, the “edge”.
The center doesn’t belong to him.


Σχόλιο της Λούνινα:
Νομίζω πως τη γυναίκα του την αγαπάει αληθινά.

Commentary by Lunina:
I think he really loves his wife.


Αποσπάσματα από το 8ο Λεύκωμα της πανομοιότυπης έκδοσης Ο κύκλος 10 χαρακτήρες του Ίλια Καμπακόφ (ΕΜΣΤ, Αρ. Εισ. 156/01), με τίτλο «Ο διακοσμητής Μαλίγκιν» (51 Χ 36 εκ., σελίδες 72)
Extracts from the 8th Album in the facsimile edition The Cycle 10 Characters by Ilya Kabakov (EMST, Inv. No. 156/01), titled “ The Decorator Maligin” (51 X 36 cm, pages 72)

7. Καλός στα μαθηματικά / Good at math

ΛΕΕΙ:
Στίρεμ 46:
1. Η εμφάνιση δεύτερης, τρίτης κτλ. προόδου είναι πιθανή, δεδομένης της ύπαρξης ειδικών (σίγκβερτ) σφαλμάτων στην πρώτη «κύρια» πρόοδο.
2. Το πεδίο υπεράνω της «κύριας» προόδου, σύμφωνα με την ανάπτυξη της προόδου αυτής καθαυτής και περαιτέρω, ενισχύεται (διαστέλλεται) λόγω της δυνητικής πιθανότητας εμφάνισής σε αυτήν δεύτερης, τρίτης κτλ. προόδου και, δεδομένης της τάσης της κύριας προόδου προς στο άπειρο, τείνει και το ίδιο προς αυτό.
Θα εξετάσουμε εδώ οκτώ παραδείγματα «κύριας» ακολουθίας
που αποτελείται από 5, 7, 10, 11 και 15 ψηφία.


HE SAYS:
Stirem 46:
1. The emergence of a second, third, etc. series is possible given the appearance of special (sigvert) errors in the first “primary” series.
2. The field above the “primary” series, in accordance with the extension of the series itself, and furthermore it is strengthened (expands) because of the potential possibility of the emergence in it of a second, third, etc. series, and given the approach of the “primary” series to infinity, itself also strives toward infinity.
We will examine here eight instances with a “primary” series consisting of 5,7,10,11, and 15 figures.


Γκόρσκι
ΣΦΑΛΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ
«Η πρόοδος ηρεμεί»
Από συνομιλίες.

Gorsky
ERROR OF THE SERIES
“The series calms”
From conversations.

Σχόλιο της Γκόρσκαγια:
Ο γιος μου, από μικρός, ήταν καλός στα μαθηματικά. Αποφοίτησε από τη Μαθηματική Σχολή της Μόσχας με άριστα και στο πανεπιστήμιο τον δέχτηκαν μεταξύ των πρώτων και ευφυέστερων.
Όλοι του οι καθηγητές έλεγαν ότι θα είχε μέλλον στα μαθηματικά. Δεν καταλαβαίνω τίποτα απ’ αυτά, πάντως, όταν σπούδαζε στη σχολή, έκανε ακόμη και δικές του ανακοινώσεις.
Πιστεύω πως ό,τι επακολούθησε ήταν αποτέλεσμα της μεγάλης του υπερκόπωσης. Την υγεία του δεν την πρόσεχε ποτέ, και όταν πια δεν έμενε μαζί μας, έτρωγε ελάχιστα.
Όλες του τις σημειώσεις και τα προσχέδια (σαν αυτά) τα φυλάω στο ντουλάπι του, σε πλήρη τάξη.

Commentary by Gorskaya:
My son has had mathematical ability since childhood. He graduated from Moscow Mathematics School with flying colors and was admitted to the university among the best and the brightest.
All his teachers saw a mathematical future for him. I don’t understand anything about this, but when he was studying in school he even had his own publications.
I believe that what happened was the result of this extreme exhaustion. He never paid attention to his health, and when he moved away from us, he ate very poorly.
All of his notes and drafts (like these) are kept in his closet in complete order.

Σχόλιο του Κόγκαν:
Κατά την άποψή μου, εδώ έχουμε μια τολμηρή προσπάθεια ορισμού του «ερεστισμού».
Το πρόβλημα προφανώς κινητοποίησε και τον ίδιο τον Γκόρσκι, για έναν παραπάνω λόγο, ότι ήταν ιδιαίτερα χαρισματικός άνθρωπος – δεν είναι τυχαίο ότι πολλά στοιχεία του έργου του έχουν ένα καθαρά προσωπικό ύφος.
Η ιδέα που προτείνει μπορεί, κατά τη γνώμη μου, να συνοψισθεί στα ακόλουθα:
Αν κάποιο στοιχείο της προόδου παρατεθεί ποιοτικά στην πλήρη πρόοδο και δεν αφομοιωθεί από αυτήν, τότε η τάση οδηγεί σε αιφνίδια (ερεστική) εμφάνιση νέας προόδου.

Commentary by Kogan:
As far as I can understand, here is undertaken a bold attempt to describe and reveal the mechanism of “heuristicism”.
This problem really got to Gorsky himself, apparently, especially as a question of his own giftedness – it is not accidental that many elements in his work are of a clearly personal nature.

The idea which he proposes, in my opinion, can be reduced to the following:
If any element of the series is qualitatively juxtaposed to the entire series and cannot be assimilated by the series, then this tension leads to a sudden (heuristic) appearance of a new series.

Σχόλιο της Λούνινα:
Με προβληματίζουν αληθινά οι τρεις τελευταίες σελίδες των σχεδίων, όπου το μικρό σπιτάκι και ο άνθρωπος είναι εντελώς, μα εντελώς περιττά…

Commentary by Lunina:
I am really worried by the three pages of the next to last series of drawings, where the little house and the person are entirely, entirely superfluous…

Αποσπάσματα από το 7ο Λεύκωμα της πανομοιότυπης έκδοσης Ο κύκλος 10 χαρακτήρες του Ίλια Καμπακόφ (ΕΜΣΤ, Αρ. Εισ. 155/01), με τίτλο « Ο μαθηματικός Γκόρσκι» (51 Χ 36 εκ., σελίδες 37)
Extracts from the 7th Album in the facsimile edition The Cycle 10 Characters by Ilya Kabakov (EMST, Inv. No. 155/01), titled “Mathematical Gorski” (51 X 36 cm, pages 37)

6. A vol d' oiseau

ΛΕΕΙ:
Αλλά οι συναντήσεις μας θυμίζουν τώρα αγωνιώδη εφιάλτη.
…Μέσα στη βαθιά νύχτα κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο με μάτια που δεν βλέπουν, εξοργιζόμαστε με επιπλήξεις, μπλεκόμαστε σε ατέλειωτες αλληλοκατηγορίες, από τα δάκρυα περνάμε στις κραυγές…
Σήμερα ήταν όπως τις άλλες μέρες, αλλά ακόμη πιο ανυπόφορο και δίχως τέλος. Για να μην τρελαθώ ολότελα, σηκώθηκα και άνοιξα τη μπαλκονόπορτα και, μόλις βγήκα στη βεράντα, είδα αμέσως πλήθος ανθρώπων να αιωρούνται ολόγυρά μου, στον γκριζωπό ουρανό…

HE SAYS:
But now our meetings remind me of an agonizing nightmare.
…Deep into the night we look at each other with unseeing eyes, we exasperate ourselves with reproaches, we get tangled up in endless accusations, we go from tears to shouts…Today was just the same as all those days, but somehow it was especially interminable and unbearable. So that I wouldn’t go completely out of my mind, I got up, opened the balcony door, stepped out and immediately saw a multitude of people hovering all around me in the greying sky…


Κομαρόφ:
ΠΕΤΑΝΕ
Ο διαρκώς εξαντλημένος Νικολάι φάνηκε πίσω από το σύννεφο που πετούσε αργά και χαμηλά.
Ιστορία του Α.Β.

Komarov:
THEY ARE FLYING
The continually exhausted Nikolai became visible from behind the slowly and low flying cloud.
Story by A.B.

Τις «ΜΑΚΡΙΝΕΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ» είναι καλύτερο να τις επιχειρείς μόνος σου, χωρίς παρέα… Η απέραντη, πανοραμική θέα και η ποικιλία της σε αποζημιώνουν για τη μοναξιά.
…Κάπου κάπου, άλλος ένας εραστής των μοναχικών ταξιδιών, όπως εσύ, εμφανίζεται στο βάθος.

“DISTANT OUTINGS” are better taken alone, without friends… Both the expansive panorama and the diversity of the view compensate for your loneliness.
…From time to time a lover of solitary travel just like you appears in the distance.

Ή άλλοι «ΕΧΟΥΝ ΜΑΖΕΨΕΙ ΜΕΡΙΚΑ ΠΟΥΛΙΑ» σε ομάδα και φεύγουν γρήγορα μέσα στον καθαρό δροσερό αέρα, στρέφοντας τα πρόσωπά τους προς τον ζεστό
ήλιο…

Or, “HAVING GATHERED A FEW BIRDS” into a team, some quickly rush about in the pure cool wind, turning their faces toward the hot sun…

«ΚΑΘΩΣ ΑΙΩΡΟΥΝΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟ», ρίχνουν γρήγορες ματιές στα κοπάδια των ψαριών που κολυμπούν μέσα στο διάφανο νερό και κάποιοι ψαρεύουν σολομούς, τόνο, μακάιρες και παχιές νερόκοτες που φαντάζουν ρόδινες στον ήλιο.

“HOVERING ABOVE THE SEA”, having glimpsed slow-moving schools of fish in the transparent water, some catch salmon, tuna, marlin and fat coots that are pale rose colored in the sun.

Στις «Μεγάλες Διακοπές» όλοι «ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΕΠΙΣΗΜΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ» σχηματίζουν έναν τεράστιο κύκλο που αχολογά. Περιστρέφονται αργά, και ένα σιγανό αυστηρό χορωδιακό μέλος πλανιέται στο πρωινό (η αργία ξεκινά στις έξι το πρωί), μια πολυφωνία γυναικείων, ανδρικών και παιδικών φωνών.

During “Big Holidays”, everybody “SOLEMNLY HOLDING HANDS” forms an enormous resounding ring. They slowly revolve and a slow, orderly choral drifts about in the morning air (the holiday begins at six o’clock in the morning), it is a multi-voiced chorus of women’s, men’s and children’s voices.

Αυτούς που προτιμούν να πετούν μόνοι, τούς αποκαλούν συνήθως «φιλόδοξους». Καμιά φορά «ΦΤΑΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΓΗ»…

Those who love to fly alone are usually called “ambitious”
They either “DESCEND CLOSE TO EARTH”…

…Άλλοι «ΧΑΝΟΥΝ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥΣ»…
…Others “LOSE A PART OF THEMSELVES”…

…Και σύντομα δεν βλέπεις παρά «ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΠΟΥΛΙΑ» στον αέρα.
…And soon it is impossible to see “ANYTHING BUT ORDINARY BIRDS” in the
air.

Σχόλιο του Κόγκαν:
Η υπερνίκηση του «νόμου της βαρύτητας» απαντάται τόσο συχνά στα βιβλία επιστημονικής φαντασίας, που δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι δεν αποτελεί πραγματικό γεγονός. Δεν πρόκειται μόνο για «πτήσεις» ανθρώπων. Υπάρχει πληθώρα εκδοχών για μετακίνηση οικοδομικών υλικών και γλυπτών, κατά την αρχαιότητα, σε μακρινές αποστάσεις, με τη μέθοδο της ανύψωσης.
Η πτητική ικανότητα δεν είναι αδύνατη για την ανθρώπινη φύση. Είναι χαρακτηριστικό σαν τη δυνατότητα να αναπνέουμε να κοιμόμαστε και να τρώμε. Προφανώς το θέμα είναι μόνο να ανακαλύψουμε την ικανότητα αυτή και να την καλλιεργήσουμε.


Commentary by Kogan:
Instances of “levitation” occur too often in the scientific literature not to consider it as an existing fact. And these are not only “flights” of people themselves. There is a sufficiently plausible version about the movement of construction blocks and sculptures over large distances during ancient times using a levitational method.
The ability to fly is not something impossible for a human being. I think that it is just as characteristic as breathing, sleeping and eating. Apparently, the thing is only to discover this ability in oneself and to develop it.

Σχόλιο της Λούνινα:
Στο όραμά του είδα την εικόνα του παράδεισου που έχουμε χάσει για πάντα…
Έναν κόσμο ευτυχισμένο, όπου βασιλεύει ειρήνη και χαρά, όπου όλα ευδαιμονούν…
Όπου οι άνθρωποι, με τα χέρια ενωμένα ζουν μέσα στο πράσινο, στη φύση που λούζεται στη λιακάδα

Commentary by Lunina:
In his vision I saw a picture of paradise that has been lost to us forever…
A happy world where peace and joy reign, where everything is in an eternal state of bliss…
Where people, joining hands, live among green nature which is bathed in sunshine.

Αποσπάσματα από το 6ο Λεύκωμα της πανομοιότυπης έκδοσης Ο κύκλος 10 χαρακτήρες του Ίλια Καμπακόφ (ΕΜΣΤ, Αρ. Εισ. 154/01), με τίτλο «Ο ιπτάμενος Κομαρόφ» (51 Χ 36 εκ., σελίδες 32)Extracts from the 6th Album in the facsimile edition The Cycle 10 Characters by Ilya Kabakov (EMST, Inv. No. 154/01), titled “The Flying Komarov” (51 X 36 cm, pages 32)

5. Στον ύπνο της / In her sleep

Λέει:
Πέρασαν δυο μήνες από τότε που έχασα τον πιο δικό μου άνθρωπο.
Ξέρω πως δεν είναι πια εδώ, όμως τη νιώθω πλάι μου όλη την ώρα, της μιλάω και μου απαντάει…
Χθες είδα ένα πολύ παράξενο όνειρο. Την Όλγα Μαρκόβνα…

She says:
Two months have passed since I’ve been without the person closest to me.
I know that she is no longer here, but I feel her next to me all the time, I talk to her, she answers me…
Yesterday I had a very strange dream. Olga Markovna…

Άννα Πετρόβνα:
Πρωί σχεδόν…
«Φαίνεται πως κοιμάται»…
Α. Τσέχοφ, Η στέπα

Anna Petrovna
Near morning…
“It seems, she’s sleeping”…
A. Chekhov. “The Steppe”

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΠΕΤΡΟΒΝΑ
Η Όλγα Μαρκόβνα και η Μπρούνοβα ΘΑ έρθουν επίσκεψη.
Λεζάντα:
1. Όλγα Μαρκόβνα Κος
2. Μπρούνοβα, Β.Α.
3. Τραμ αρ. 12
4. Γκριγκόρι Ζίνιν
5. Ταξί
6. Ζασλάφσκι, Μπ.Σ
7.Μπουγκάεφ, Ι.Ι.

ANNA PETROVNA’S STORY
Olga Markovna and Brunova are GOING visiting
Legend:
1. Olga Markovna Koss
2. Brunova, V.A.
3. Tram No.12
4. Grigori Zinin
5. Taxi
6. Zaslavsky, B.S.
7. Bugaev, I.I.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΠΕΤΡΟΒΝΑ
Η Όλγα Μαρκόβνα τους αφήνει ξαφνικά όλους και ΠΕΤΑΕΙ μακριά.
Λεζάντα:
1. Η Όλγα Μαρκόβνα Κος
2. Ο Ζινόβιι Οσίποβιτς Παντελέεφ
3. Ραπτομηχανή
4. Η Ευδοκία Μπρονέφσκαγια
5. Ο Νικολάι Πέτρια
6. Μπρουνόβα, Βάλια

ANNA PETROVNA’S STORY
Olga Markovna suddenly leaves everyone and FLIES away
Legend:
1. Olga Markovna Koss
2. Zinoviy Osipovich Panteleev
3. Sewing Machine
4. Evdokia Bronevskaya
5. Nikolai Petrya
6. Brunova, Valya



Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΠΕΤΡΟΒΝΑ
Η Όλγα Μαρκόβνα έμεινε ΜΟΝΗ
Λεζάντα:
1. H Όλγα Μαρκόβνα Κος


ANNA PETROVNA’S STORY
Olga Markovna is left ALONE
Legend:
1. Olga Markovna Koss

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΠΕΤΡΟΒΝΑ
Η Όλγα Μαρκόβνα ΒΛΕΠΕΙ τον πατέρα και τον προ-προπάππου της
Λεζάντα:
1. Η Όλγα Μαρκόβνα
2. Ο Μαρκ Ζαχάροβιτς Κος
3. Ο Μιχαήλ Ντορόκοφ

ANNA PETROVNA’S STORY
Olga Markovna SEES her father and great-great-grandfather
Legend:
1. Olga Markovna
2. Mark Zakharovich Koss

3. Mikhail Dorokhov

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΠΕΤΡΟΒΝΑ
Η Όλγα Μαρκόβνα έμεινε και ΠΑΛΙ μόνη
Λεζάντα:
1. Η Όλγα Μαρκόβνα Κος

ANNA PETROVNA’S STORY
Olga Markovna is left alone AGAIN
Legend:
1. Olga Markovna Koss

Σχόλιο της Ζελένινα:
Η Όλγα Μαρκόβνα ήταν πολύ καλή, όλοι την αγαπούσαμε. Πάντοτε χαρωπή, και πολύ πολύ ευγενική, γεμάτη κατανόηση…

Commentary by Zelenina:
Olga Markovna was a very good person, we all loved her. Always cheery and very, very kind, responsive…

Σχόλιο του Κόγκαν:
Δεν την καταλαβαίνω καθόλου αυτή την τοπογραφία.

Commentary by Kogan:
I don’t understand anything about this topography.

Σχόλιο του Σέφνερ:
...Αποδεικνύεται ότι όλες οι ψυχές είναι διαφορετικές μεταξύ τους, κάποιες συγκρατούνται, αυτοπεριορίζονται…

Commentary by Shefner:
…It turns out that all souls are different, some stop, restrain themselves…

Σχόλιο της Λούνινα:
…Και εγώ ονειρεύτηκα μια φορά την ψυχή μου, έμοιαζε με λαμπερή μπαλίτσα, χρυσαφένια και αφράτη…

Commentary by Lunina:
…I also had a dream about my soul once, it was like a little shinning ball, golden and fluffy…

Αποσπάσματα από το 5ο Λεύκωμα της πανομοιότυπης έκδοσης Ο κύκλος 10 χαρακτήρες του Ίλια Καμπακόφ (ΕΜΣΤ, Αρ. Εισ. 153/01), με τίτλο « Η Άννα Πετρόβνα ονειρεύεται» (51 Χ 36 εκ., σελίδες 32)
Extracts from the 5th Album in the facsimile edition The Cycle 10 Characters by Ilya Kabakov (EMST, Inv. No. 153/01), titled “Anna Petrovna has a Dream” (51 X 36 cm, pages 32)

4. Μέσα από το πέπλο / Through the veil

ΛΕΕΙ:
Κάθε φορά που προσπαθούσα, σ’ αυτή τη ζωή, να εξετάσω ό,τι ήταν γύρω μου, κατέληγα σε κάτι τόσο δα μικρό, σαν κλειδαρότρυπα, και όλα τα άλλα παρέμεναν κρυμμένα μέσα σ’ ένα αδιαπέραστο πέπλο που δεν έφευγε ποτέ, όσο προσεκτικά και αν κοίταζα μέσα από την τρύπα. Κάποιες φορές πάθαινα και οπτικές παραισθήσεις από την αγωνιώδη προσπάθεια, που με τρόμαζαν πολύ. Πήγα στον καλύτερο οφθαλμίατρο, τον δόκτορα Γκοντλέφσκι…

HE SAYS:
Whenever I tried to examine everything that surrounded me in this life, the result was a small scrap, like a keyhole, and everything else was hidden from me by an impenetrable shroud which never disappeared, no matter how carefully I tried to look through this hole. A few times, because of this agonizing effort, I had visual hallucinations which scared me a lot. I went to the best eye specialist, Dr. Godlevsky…


Το πρώτο Λεύκωμα του Σούρικοφ:
ΠΕΠΛΟ
«Άνοιξε αμέσως!»
Πανφίλοφ, Φώτα

First Album by Surikov
SHROUD
’’ Open immediately!”
Panfilov ’’Lights”

Σχόλιο της Σουρίκοβα:
Θυμάμαι ότι έκλαιγε πολύ, συνέχεια

Commentary by Surikova:
I remember that he cried hard all the time.

Σχόλιο της Κοράμπλεβα:
Τη νύχτα τη φοβόταν πολύ, κάποια οράματα…
Έλεγε ότι «ΚΑΤΙ» τον πλησίαζε, αλλά φοβόταν να μου εξηγήσει τι ήταν αυτό το «ΚΑΤΙ»…

Commentary by Korableva:
He was really afraid of nighttime, afraid of some visions…
He said that ’’SOMETHING” was approaching him, but he was afraid to explain to me what that ’’SOMETHING” was…

Σχόλιο του Κόραμπλεφ:
Φανταζόταν πάντοτε πως το σημαντικότερο κομμάτι της ζωής ήταν γι’ αυτόν κρυμμένο, πως κάτι πολύ ενδιαφέρον συνέβαινε πίσω από την κουρτίνα…

Commentary by Korablev:
He always imagined that the best and most important part of life was hidden from him, that something interesting was going on behind the curtain…

Το τρίτο λεύκωμα του Σούρικοφ:
ΠΟΝΑΕΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ
«Το φως ήταν εκτυφλωτικό.»
Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, Η Χήνα

Third album by Surikov:
IT HURTS THE EYES
’’There was a blinding light.”
Hans Cristen Andersen ’’The Goose”

Αυτό έγινε στο Κράσνονταρ, 12 Φεβρουαρίου 1949, βράδυ.
This was in Krasnodar on the evening of February 12, 1949.

Αυτό έγινε στο Σβίμπλοβο, βράδυ της 7ης Ιουνίου, 1981.
This was in Sviblovo on the evening of June 7, 1981.

Σχόλιο του Κόραμπλεφ:
…Προς το τέλος του καλοκαιριού, το 1973, συνάντησα μόνον του τον Σούρικοφ. Ήταν σε κατάθλιψη, όλο άγχος. «ΑΥΤΟ» του είχε συμβεί την προηγούμενη μέρα και είχε συνεχιστεί όλη νύχτα. Με ικέτευε να του κλείσω ραντεβού με τον δόκτορα Γκοντλέφσκι, γιατί είχε σχεδόν πειστεί πως έπασχε από βαριά και επικίνδυνη οφθαλμοπάθεια. Γρήγορα μπήκε για εγχείρηση. (Το όνομα της αρρώστιας μού διαφεύγει.)

Commentary by Korablev:
…By the end of summer 1973 I found Surikov alone, constantly depressed and agonizing. ’’THIS” had happened to him the day before and had continued all through the night. He was begging me to get him an appointment with Dr. Godlevsky because he was ready to consider that what was happening to him was a serious and threatening eye illness. Soon he went for an operation. (I don’t remember the name of his disease.)

Σχόλιο του Σέφνερ:
Όλα τα λευκώματα περιέχουν και μια παραβολή. Ιδού πώς θα διατύπωνα την παραβολή του πρώτου λευκώματος:
«Έχει κάποιος ένα στόχο που βρίσκεται σε απόσταση που δεν έχει τέλος. Προσπαθεί αγωνιωδώς να τον φτάσει, καταβάλλοντας τεράστια προσπάθεια και υπερπηδώντας κάθε εμπόδιο. Τελικά, το τελευταίο εμπόδιο εξαφανίζεται και, ως ανταμοιβή των κόπων του, εμφανίζεται μπροστά του ένας πανέμορφος κόσμος, που του είναι ακόμη άγνωστος… Όμως ο στόχος που έβλεπε εξαρχής δεν αλλάζει, παραμένει ο ίδιος. Εξακολουθεί λοιπόν να επιδιώκει αυτόν το στόχο, παραβλέποντας και αγνοώντας ό,τι ξαφνικά του αποκαλύφθηκε.»

Commentary by Shefner:
Every album has a parable. This is how I would put into words the parable of the first album:
’’A person sees a goal in the infinite distance. He agonizingly tries to reach it at the expense of great effort and overcoming all obstacles. Finally the last obstacle disappears and as a gift for all of his suffering, he sees a beautiful world that is yet unknown to him… But the goal he sees in the beginning doesn’t change, it stays the same. And the person keeps pursuing this goal, discarding and ignoring everything that had suddenly been revealed to him all around.”

Σχόλιο της Λούνινα:
Μου αρέσει πολύ το μπλε.

Commentary by Lunina:
I liked the color blue a lot.

Αποσπάσματα από το 4ο Λεύκωμα της πανομοιότυπης έκδοσης Ο κύκλος 10 χαρακτήρες του Ίλια Καμπακόφ (ΕΜΣΤ, Αρ. Εισ. 152/01), με τίτλο «Ο αγχώδης Σουρικόφ» (51 Χ 36 εκ., σελίδες 50)
Extracts from the 4th Album in the facsimile edition The Cycle 10 Characters by Ilya Kabakov (EMST, Inv. No. 152/01), titled “Agonizing Surikov” (51 X 36 cm, pages 50)

3. Ονόματα, ονόματα, ονόματα… / Names, names, names…

ΛEEI:
Το 1967 δούλευα στο Υγειονομικό Τμήμα της πόλης (στο Γκοζντραβότντελ) και κατάρτιζα καταλόγους καταλληλότητας προς πρόσληψη και επιδομάτων. Πολλά πρόσωπα περνούσαν μπροστά μου, σημείωνα όνομα και επάγγελμα, μάλιστα πολλοί αυτoαποκαλούνταν πρώτης τάξεως ειδικοί.
Ένα βράδυ που έφτασα σπίτι κουρασμένος από τους πολλούς αριθμούς και τους αυτοεπαίνους τους, άρχισα να ξαναφτιάχνω τον ίδιο κατάλογο. Σκεπτόμουνα: Αφού αυτοαποκαλούνται όπως τους έρχεται, θα τους πω κι εγώ όπως θέλω. Αμέσως το εγχείρημα μου φάνηκε συναρπαστικό. Μου φαινόταν πως ήμουνα παντοδύναμος μονάρχης που απένεμε χαρακτηριστικά κατά τη θέληση και το κέφι του.
Μετά άρχισα να επινοώ γονείς γι’ αυτούς τους ανθρώπους, από πού κατάγονται. Όσο το έκανα, αισθανόμουν μια πελώρια εσωτερική έξαρση, γρήγορα όμως άρχισε να υποχωρεί επειδή μ’ έπιασε φοβερός πονοκέφαλος.


HE SAYS:
In 1967 I was working in City Health Department (Gozdravotdel) and I was compiling lists on employability and subsidies. Many faces passed before me, I would write down their names and professions, moreover, many called themselves class-A specialists.
Once in the evening, having arrived home tired from their sheer number and self-praise, I began to compile the same kind of list. I was thinking the following:Since they call themselves whatever they please, I will whatever I please.I got really carried away by this venture, I began to feel that I was an all-powerful monarch, generously qualities to others according to my will and whimsy.
Then I began to think up parents for them, where they came from. While doing this work, I felt an enormous elan, but then it started to falter because of a bad headache.

Μπαρμίν
ΟΙ ΑΛΛΟΙ
...και έπειτα άλλοι, ήδη άγνωστοι λόφοι και συστάδες άρχισαν να περνούν έξω από τα παράθυρα.
Α. Λάιον, Η άβυσσος

Barmin
OTHERS
…And then others, already unfamiliar hills and copses began to pass by the windows.
A. Lion, The Abyss

Είναι:
Μίρα Μπορίσοβνα Γκρατς: Είμαι Α΄ τάξεως μασέζ.
Αντρέι Κάρποβιτς Μπέλοφ: Είμαι Α΄ τάξεως γιατρός.
Γκούρι Λβόβιτς Λέσι: Είμαι Α΄ τάξεως επιβάτης.


They are:
Mira Borisovna Grach: I am a class-A masseuse.
Andrei Karpovich Belov: I am a class-A doctor.
Gury Lvovich Leshy: I am a class-A passenger.

Συμπεραίνω:
Άντα Κράντς: βάρκα
Μαξίμ Στασίνσκι: κλαδί πασχαλιάς
Σοφία Ιβάνοβνα Ντούλοβα: τριαντάφυλλο
Αλένα Κομπασιούκ: λιβελλούλα
Φεντόρα Ιβάνοβνα Κόφτινα: λίμνη στο δάσος
Λίντια Πρις: σκουλήκι
Λεβ Λβόβιτς Σούσιν: παράθυρο με γαλάζιο βιτρό
Στούντνεβ-Κοφτούν: σκαθάρι
Μάρτα Ζεφίροβα: καρότο
Βίκτορ Μπασακόφ: ελέφαντας
Κότλοφ: κουπί
Ρόζα Νταβίντοβνα Κάσεβιτς: φακή
Λεφ Ρόμανιουκ: μαύρος αγριόγαλος
Άνια Σομπόλεβα: άσπρος νεροχύτης
Άντολφ Πάβλοβιτς Σέμπερστ: σάκος
Σελίμ Ντουφάροφ: σπασμένο κεραμικό


I presume:
Ada Krants: a boat
Maksim Stashinsky: a lilac branch
Sofia Ivanovna Dulova: a rose
Alena Kobasiuk: a dragonfly
Fedora Ivanovna Koftina: a lake in the woods
Lidia Pris: a worm
Lev Lvovich Sussin: a blue stained-glass window
Studnev-Kovtun: a beetle
Marta Zefirova: a carrot
Victor Baskakov: an elephant
Kotlov: an oar
Roza Davidovna Khasevich: a lentil
Lev Romaniuk: a black grouse
Anya Soboleva: a white sink
Adolf Pavlovich Sheberst: a sack
Selim Dufarov: a broken piece of pottery.



Σχόλιο του Σέλεζνεφ:
Μου έδειξε για πρώτη φορά τους καταλόγους το φθινόπωρο του 1967 και άρχισε να μου εξηγεί με εξαιρετικό πάθος και ενθουσιασμό γιατί αποκαλούσε έτσι αυτούς που ήξερε και αυτούς που δεν ήξερε. Επιπλέον, επέμενε ότι δεν το έκανε εξαιτίας της ομοιότητας ή γιατί του θύμιζαν τα πράγματα αυτά αλλά «γιατί ήταν έτσι στην πραγματικότητα».
Δεν μπορούσα να καταλάβω καθόλου τι εννοούσε με αυτό το τελευταίο.


Commentary by Seleznev:
He showed me these lists for the first time in the autumn of 1967 and with extraordinary passion and enthusiasm he began to explain why he named people he knew and people he didn’t know the way he did. Moreover, he especially insisted that it wasn’t because there was a resemblance or that they reminded him of these things, but that they “were such in actual fact.”With regard to the letter, I couldn’t understand at all what he meant.



Σχόλιο της Ανόσινα:
Στο τέλος του χρόνου τη συνηθισμένη του μελαγχολία την αντικατέστησε η αφηρημάδα και η αγένεια.
Άρχισε να προσβάλλει όχι πια μόνο τους επισκέπτες αλλά και τους ίδιους του τους συναδέλφους. Πολλοί σταμάτησαν και να του μιλάνε ακόμη.


Commentary by Anosina:
Toward the end of the year his usual gloominess was suddenly replaced by dissipation and simply rudeness.
He began to insult not only visitors, but his own colleagues. Many simply stopped speaking to him




Γέννησαν:
Τα αγγούρια – τον Μαρκ Οσίποφ
Ένα κλαδί μηλιάς – την Όλια Κροτ
Μια σημαδούρα – τον Μίσα Καντόροβιτς
Το πάτωμα της κουζίνας – την Ίντα Ποπόβα
Ένα χωράφι σίκαλης – τον Ναούμ Μπεντίν
Ο ήχος του βιολιού – την Κολεσόβα-Ρις
Ο άνεμος – την Άννα Πετρόβνα Μαρ
Οι όχθες του ποταμού Νάρα – τον Μίσα Κόρεν
Ο σανός – τον Μιχαήλ Πέτροβιτς Σέρι
Οι μαργαρίτες – τη Νίνα Βλαντιμίροβνα
Το φως της λάμπας – τη Λούντα Μπελιάεβα


They gave birth to:
Cucumbers – Mark Osipov
An apple branch – Olya Krot
A buoy – Misha Kantorovich
A kitchen floor – Ida Popova
A field of rye – Naum Bendin
Sounds of a violin – Kolesova-Ryss
Wind – Anna Petrovna Marr
The banks of the Nara River – Misha Koren
Hay – Mikhail Petrovich Sery
Daisies – Nina Vladimirovna
Lamplight – Luda Belyaeva




Γέννησαν:
Τα πουλιά που κελαηδούν στο δάσος - την Όλια Ζακ
Ένα παιχνίδι με κορύνες – τον Σαμουήλ Ίλιτς
Ένας δρόμος στο δάσος – τον Νικίλια Βλασόφ
Ο ήχος του σφενταμιού – τον Βίτια Ανικέεφ
Μια θύελλα κοντά στη Γιάλτα – την Όλια Κόζατς
Τα παιχνίδια – τη Μάσα Μεντοβούσινα
Η πλήξη στους Πριανίσκιν – τη Βάλια
Οι όχθες του ποταμού Κλιάζμα – τον Μπορόφσκι
Μια γιορτή στου Στεπάν – τον Οβσέενκο
Μια ανοιξιάτικη γιορτή – τον Ανατόλι
Το κατώφλι της μητρόπολης – τον Ιγκόρ Βέσνιν


They gave birth to:
The singing of birds in the woods – Olya Zak
A game of skittles – Samuil Ilich
A road in the woods – Nikulya Vlasov
Noise from a maple tree – Vitya Anikeev
A storm near Yalta – Olya Kosach
Toys – Masha Medovushina
Boredom at the Pryanishkins’ place – Valya
The banks of the Klyazma River – Borovsky
A celebration at Stepan’s – Ovseenko
A celebration in the spring – Anatoly
The threshold of the cathedral – Igor Vesnin



Σχόλιο του Σέλεζνεφ:
Ποτέ πριν δεν τον είχα δει τόσο μαλακωμένο, ποιητικό και ονειροπόλο. Μιλούσε για μακρινά δασώδη μέρη, για το θρόισμα των φύλλων και το γουργούρισμα του ρυακιού με μεγάλη λεπτομέρεια και με τέτοια έκσταση, λες και τα είχε δει και βιώσει, αν και ήξερα πολύ καλά πως δεν πήγαινε πουθενά, η φύση τον άφηνε αδιάφορο και καθόταν πάντα κλεισμένος στο δωμάτιό του.


Commentary by Seleznev:
Before that I never saw him so softened and poetically dreamy. He could talk about far-off wooded places, about the rustling of leaves and the mumbling of a brook in great detail and with rapture as if he had seen and experienced it, although I know for a fact that he never went anywhere, that he was indifferent to nature and he always sat in his room.





Ξέρω:
Μια γομολάστιχα: τον Νικολάι Βικτόροβιτς Λεκ
Μια μποτίλια: τη Φρίντα Σερέντα
Ένα φελλό: τον Σεργκέι Κούζμιτς Κολέζνικοφ
Μια βελόνα: την Άννα Εβγκράφοβνα Βαλούεβα
Ένα σπίρτο: την Αλεξάντρα Ιγκνάτιεβνα Πάνοβα
Ένα βούλωμα αρώματος: την Κάτια Σκοβόροντα
Ένα κοντύλι: τον Ρόμπερτ Αντόλφοβιτς
Ένα κατσαβίδι: την Κλάβντια Ιβάνοβνα Βετσέρνιαγια
Μια μπάλα: τον Μπόρις Νικολάεβιτς Κας
Το γυαλί ενός ρολογιού: τη Νίνα Αντρέεβνα Κροτ
Μια τρίχα: τον Μιχαήλ Φεντόροβιτς Μακέεφ
Ένα βραχιόλι: την Κορίνα Λβόβνα Πάτερσον
Ένα κουτάλι: τον Ιγκνάτι Ιγκνατίεβιτς Σάμπιροφ
Έναν πίνακα στον τοίχο: την Όλια Μαρκούσεβιτς
Ένα κρεβάτι: τον Μαρκ Φιλιμόνοβιτς Γκλίκεβιτς
Έναν καναπέ: την Άννα Μπορίσοβνα Γκριγκόριεβα


I know:
An eraser: Nikolai Viktorovich Lekh
A bottle: Frida Sereda
A cork: Sergei Kuzmich Kolesnikov
A needle: Anna Evgrafovna Valueva
A match: Aleksandra Ignatievna Panova
A top to a perfume bottle: Katya Skovoroda
A slate-pencil: Robert Adolfovich
A screwdriver: Klavdia Ivanovna Vechernyaya
A ball: Boris Nikolaevich Khas
A watch glass: Nina Andreevna Krot
A hair: Mikhail Fedorovich Makeev
A bracelet: Korinna Lvovna Patterson
A spoon: Ignaty Ignatievich Shabirov
A painting on the wall: Olya Markushevich
A bed: Mark Filimonovich Glikevich
A couch: Anna Borisovna Grigorieva




Ξέρω:
Ένα τρόλεϊ: τον Μαρκ Ζαχάροβιτς
Ένα αηδόνι: τη Λίντια Στρουμίλια
Μια σοφίτα: τον Ευγκένι Ιβάνοβιτς Κονοπλιάνοφ
Ένα κατάρτι: τον Καρλ Στεπάνοβιτς Γκότλιμπ
Το κατώφλι μιας παράγκας: τη Μίσουτκα
Ένα υγρό κούτσουρο: την Αλίνα Κροτ
Μια φωλιά πουλιού: τη Στεπάνιντα Παγκράτιεβνα
Ένα περιστόμιο: τον Ρούντικ Γκάσανοφ
Έναν πλωτήρα: την Αντονίνα Μόγιρικ
Ένα κύκλο στο νερό: τον Σερέμπριανι
Ένα ξύλο: τον Πίτερ Μπορίσοβιτς Σούριν
Μια μύτη: τον Σαμψών Κόπλιανοφ
Βλέφαρα: τον Κραπίβιν
Μια αχτίδα φωτός: τον Σούλμαν


I know:
A trolleybus: Mark Zakharovich
A nightingale: Lidia Strumilina
An attic: Evgeny Ivanovich Konoplyanov
A mast: Karl Stepanovich Gotlib
A threshold to a shed: Mishutka
A wet log: Alina Krot
A bird house: Stepanida Pankratievna
A rim: Rudik Gasanov
A float: Antonina Moyrik
A circle on water: Serebryany
Wood: Peter Borisovich Surin
A nose: Samson Koplyanov
Eyelids: Krapivin
A ray of light: Shulman

Ξέρω:

I know:


Σχόλιο του Σέφνερ:
Το να επιτρέψεις σε κάποιον το δικαίωμα να «δώσει ένα όνομα» στα πράγματα, αυτό είναι μεγάλο προνόμιο…
Για το λόγο αυτόν ο Μπαρμίν ένιωσε κάτι παρόμοιο με δημιουργική έξαψη, σχεδόν έκσταση (αν πιστέψουμε την άποψη του Σέλεζνεφ).
Όμως σε κανένα δεν είναι επιτρεπτή η βλασφημία χωρίς τιμωρία, ακόμη και με το ελαφρυντικό της άγνοιας – την πληρώνει με την παραφροσύνη του.


Commentary by Shefner:
To ascribe to oneself the right to “give a name” to something – this is the prerogative of something higher…
That’s why Barmin experienced something similar to creative excitement and even ecstasy (if we believe Seleznev’s story).
But no one is allowed blasphemy without punishment, even if they don’t know any better – he is paying for it with his insanity.



Σχόλιο της Λούνινα:
…όλα αυτά ακούγονται μέσα στην ανημπόρια του πόνου και του βαθύτατου ελέους, μέσα στην παραφροσύνη του: ένα ποτήρι νερό, μια κούνια, ο Μίλιν Ραβίν, η βροχή, ένα χωράφι σπαρμένο με σίκαλη, μια βραδιά στο Πρίλουκι....
…Τον άγγιξε παράξενα και οδυνηρά ένα προαίσθημα της Ένωσης του κόσμου…


Commentary by Lunina:
…The following can be heard to a point of helpless pain and a penetrating pity through his insanity: a glass of water, a swing, Milin Ravine, rain, a rye field, evening in Priluki…
…He was touched strangely and painfully by a premonition of the Unity in the world…




Αποσπάσματα από το 3ο Λεύκωμα της πανομοιότυπης έκδοσης Ο κύκλος 10 χαρακτήρες του Ίλια Καμπακόφ (ΕΜΣΤ, Αρ. Εισ. 151/01), με τίτλο «Ο γενναιόδωρος Μπαρμίν» (51 Χ 36 εκ., σελίδες 50)

Extracts from the 3rd Album in the facsimile edition The Cycle 10 Characters by Ilya Kabakov (EMST, Inv. No. 151/01), titled “The Generous Barmin” (51 X 36 cm, pages 50)