2. Με αστεία και γρίφους / With jokes and riddles

ΛΕΕΙ:
Οι γονείς και οι παππούδες μου ήταν κλόουν και γελωτοποιοί, ακόμη και πριν από την επανάσταση. Η θεία μου ήταν κλόουν στο Ταγκανρόγκ, ο θείος μου στην Τιφλίδα και ο πατέρας μου κλόουν στο Κίεβο. Κληρονομήσαμε από αυτούς ένα σωρό παράξενες ιστορίες και ανέκδοτα που συλλέγω και διατηρώ με προσοχή. Μερικά μου φαίνονται αστεία ακόμη και σήμερα.

HE SAYS:
My parents and grandparents were clowns and jokers even before the revolution. My aunt worked as a clown in Taganrog, my uncle in Tiflis and my father was a clown in Kiev.We inherited from them a lot of strange stories and jokes which I carefully collect and preserve.Some of them are funny to me even now.

Γκόροκοφ:
ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΟ
–…Γιατί δεν το βρίσκεις αστείο;
–…Γιατί είμαι από άλλη οργάνωση.
ΑΣΤΕΙΟ

Gorokhov:
THAT’S FUNNY
-…Why don’t you think it’s funny?
-… Because I’m from another organization.
JOKE



Δέκα τριανταφυλλιές στο Κόσσα

Σημείωση: Οι μάρτυρες λένε ότι, όταν τη Δευτέρα ήρθαν οι εργάτες στο βουνό Ματίτζα για να μαζέψουν τα τριαντάφυλλα, είδαν μερικές τριανταφυλλιές να έχουν ξεκολλήσει από το έδαφος και να πετούν στον αέρα. Ο άνεμος τις παρέσερνε απαλά, αλλά εκείνες δεν έπεφταν. Ολόκληρο το χωριό μαζεύτηκε να δει και οι χωρικοί τσίριζαν και ούρλιαζαν ως το σούρουπο, αλλά τίποτα δεν άλλαξε…Το πράγμα συνεχίστηκε όλη την εβδομάδα μέχρι την Κυριακή, που έπιασε θύελλα δυνατή.

Ten rose bushes in Kossah

Note: Witnesses say that on Monday when the rose collectors arrived at Matitza mountain they saw a few rose bushes which had detached themselves from the earth floating in the air. The rose bushes were gently blowing in the wind, but they didn’t come down. The entire village came to look, they screamed and shouted until nightfall, but nothing changed…This went on all week until a severe storm on Sunday.

Ο αφέντης του κάστρου γύρισε, ο υπηρέτης τρέχει μ’ ένα φως
The owner of the castle has returned, the servant is hurrying with a light

Ο γερο-αμαξάς με το άλογό του Μαίρη.

The old coachman with his horse Mary.

Σχόλιο του Κάσπερ:

Ο Γκόροκοφ μού έστελνε τακτικά συλλαβόγριφους, σταυρόλεξα και άλλα παράξενα, για την τελευταία σελίδα του περιοδικού μας.

Κανένας από το προσωπικό δεν τον έβλεπε ποτέ, αν και διατηρούσαμε διαρκή αλληλογραφία και απαντούσε με συνέπεια στα γράμματά μας.

Commentary by Kashper:

Gorokhov would regularly send me charades, crossword puzzles, funny items for the last page of our magazine.

No one on the magazine staff ever saw him, even though there was a constant correspondence with him and he answered all our letters punctually.

Οι «Συμπτώσεις» του Λεβ Λβόβιτς»

Η Όλια σκοντάφτει, της πέφτει το καλάθι με τα λαχανικά.

Εδώ, ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ, πρόκειται για απλή σύμπτωση.*

*Σημείωση: Η Όλια έσπασε τον αστράγαλό της.

Lev Lvovich’s “Coincidences”

Olya falls, dropping the basket of vegetables.

Here, AS ONE CAN SEE, is a simple coincidence.*

*Note: Olya’s heel broke.

Οι «Συμπτώσεις» του Λεβ Λβόβιτς»

Το αεροσκάφος ΙL-18 κατεβαίνει.

Εδώ, ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ, πρόκειται για απλή σύμπτωση.*

*Σημείωση: Η Μόσχα πλησιάζει.

Lev Lvovich’s “Coincidences”

The IL-18 plane is going down.

Here, AS ONE CAN SEE, is a simple coincidence.*

*Note: Moscow is approaching.

Σχόλιο του Γκόροκοφ:

Να μια περιγραφή ενός από τα νούμερα του Λεβ Λβόβιτς.
Στην αρένα έχουν στήσει μια πόρτα, σκέτη, χωρίς τοίχους, που ανοίγει κι από τις δύο πλευρές.
Ο Λεβ Λβόβιτς ντυμένος Μπιμ και ο Αρκάντι Λβόβιτς ντυμένος Μπομ στέκονται σε κάθε πλευρά της πόρτας.
Ιδού ο διάλογος:
«Μπιμ!»
«Τι είναι, Μπομ;»
«Να μπω;»
«Εγώ να μπω;»
«Τότε άνοιξε την πόρτα!»
«Όχι, άνοιξέ την εσύ!»
«Για περίμενε να δούμε. Εγώ ήρθα να δω εσένα!»
« Όχι, εγώ ήρθα να δω εσένα! Άσε με να μπω!»
«Όχι!» κτλ.

Commentary by Gorokhov:

Here is a description of one of Lev Lvovich’s numbers.
There is a door standing in the arena, only a door without any walls, which opens both ways.
Lev Lvovich dressed as Bim and Arkady Lvovich dressed as Bom are standing on opposite sides of the door.
Here is their conversation:
“Bim!”
“What, Bom?”
“Can I come in?”
“Can I?”
“Then open the door!”
“No, you open it!”
“Wait, let’s figure this out.
I came to see you!”
“No, I came to see you! Let me in!?”
“No!” – etc.

Το «Παιχνίδι» του Αρκάντι Λβόβιτς»

Η κόμισα Άννα Μίσκοβα επισκέπτεται το κτήμα της επαρχίας Ζουέβς.*

*Σημείωση: το 1843.

Arkady Lvovich’s “Game”

The Countess Anna Mishkova is visiting the Zuevs’ country estate.*

*Note: 1843.

Το «Παιχνίδι» του Αρκάντι Λβόβιτς»

Σημείωση: Οι αρχαίοι άγνωστοι χρόνοι.

Arkady Lvovich’s “Game”

Note: Ancient unknown times.

Σχόλιο του Κάσπερ:

Το φθινόπωρο ο Γκόροκοφ βραβεύτηκε για τη δουλειά του.
Τον καλέσαμε στην τελετή απονομής αλλά μας έστειλε ένα γράμμα, λέγοντας πως είναι άρρωστος και δεν μπορεί να έρθει.
Τότε αποφασίσαμε να πάμε εμείς οι ίδιοι να συναντήσουμε τον μυστηριώδη επιστολογράφο. Αλλά κάτι ανεξήγητο συνέβη.
Μας άνοιξε μια ηλικιωμένη γυναίκα και, όταν της εξηγήσαμε ποιοιήμασταν και το λόγο της επίσκεψής μας, έμεινε κατάπληκτη και μας είπε πως μάλλον είχε γίνει κάποια παρεξήγηση.
Τότε εμφανίστηκε ο άντρας της και είπε ότι, παρόλο που λεγόταν Γκόροκοφ, λέξη δεν είχε γράψει στη ζωή του, δεν είχε ιδέα για όλο αυτό, και όλη του τη ζωή την είχε περάσει στο ντεπό του τραμ, ως οδηγός.

Commentary by Kashper:

Gorokhov’s work got an award this autumn.
We invited him to come to the award ceremony, but he sent us a letter saying that he was sick and he couldn’t come.
Then we decided to go to him ourselves, and to meet our mysterious correspondent. But something unexplainable happened.
An elderly woman opened the door, and when we explained who we were and why we had come, she acted terribly surprised, saying that there must have been some misunderstanding.
Then her husband appeared and said that even though his last name was Gorokhov, he never wrote anything in his life, and didn’t even know what it was, and that all his life he had worked in the tram depot as a driver.

Σχόλιο του Κόγκαν:

Αν δούμε το να αστειεύεται κανείς ως φιλοσοφικό δόγμα, σημαίνει απλά ότι ένα άλλο, δεύτερο επίπεδο νοήματος προκύπτει και αμφισβητεί το πρώτο επιφανειακό επίπεδο που είναι προσβάσιμο σε όλους.
Αυτό ωστόσο δεν μας οδηγεί σε μεγαλύτερο βάθος, αλλά μάλλον όλα παραμένουν στην επιφάνεια, σ’ αυτά τα δύο επίπεδα που παίζουν διαρκώς μεταξύ τους

Commentary by Kogan:

Joking, if we talk about it as a philosophical doctrine, simply means that another, lower layer of meaning breaks through and discredits the first, uppermost surface layer of meaning that is accessible to everyone.
But this doesn’t lead to further profundity, but rather everything remains on the surface, in these two layers which play endlessly with each other.

Σχόλιο της Λούνινα:

Δεν μ’ αρέσει ο Γκόροκοφ.

Commentary by Lunina:

I don’t like Gorokhov.

Αποσπάσματα από το 2ο Λεύκωμα της πανομοιότυπης έκδοσης Ο κύκλος 10 χαρακτήρες του Ίλια Καμπακόφ (ΕΜΣΤ, Αρ. Εισ. 150/01), με τίτλο «Ο αστειευόμενος Γκόροκοφ» (51 Χ 36 εκ., σελίδες 48)

Extracts from the 2nd Album in the facsimile edition The Cycle 10 Characters by Ilya Kabakov (EMST, Inv. No. 150/01), titled “The Joker Ghorokhov” (51 X 36 cm, pages 48)