Αλλά οι συναντήσεις μας θυμίζουν τώρα αγωνιώδη εφιάλτη.
…Μέσα στη βαθιά νύχτα κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο με μάτια που δεν βλέπουν, εξοργιζόμαστε με επιπλήξεις, μπλεκόμαστε σε ατέλειωτες αλληλοκατηγορίες, από τα δάκρυα περνάμε στις κραυγές…
Σήμερα ήταν όπως τις άλλες μέρες, αλλά ακόμη πιο ανυπόφορο και δίχως τέλος. Για να μην τρελαθώ ολότελα, σηκώθηκα και άνοιξα τη μπαλκονόπορτα και, μόλις βγήκα στη βεράντα, είδα αμέσως πλήθος ανθρώπων να αιωρούνται ολόγυρά μου, στον γκριζωπό ουρανό…
HE SAYS:
But now our meetings remind me of an agonizing nightmare.
…Deep into the night we look at each other with unseeing eyes, we exasperate ourselves with reproaches, we get tangled up in endless accusations, we go from tears to shouts…Today was just the same as all those days, but somehow it was especially interminable and unbearable. So that I wouldn’t go completely out of my mind, I got up, opened the balcony door, stepped out and immediately saw a multitude of people hovering all around me in the greying sky…
Κομαρόφ:
ΠΕΤΑΝΕ
Ο διαρκώς εξαντλημένος Νικολάι φάνηκε πίσω από το σύννεφο που πετούσε αργά και χαμηλά.
Ιστορία του Α.Β.
Komarov:
THEY ARE FLYING
The continually exhausted Nikolai became visible from behind the slowly and low flying cloud.
Story by A.B.
Τις «ΜΑΚΡΙΝΕΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ» είναι καλύτερο να τις επιχειρείς μόνος σου, χωρίς παρέα… Η απέραντη, πανοραμική θέα και η ποικιλία της σε αποζημιώνουν για τη μοναξιά.
…Κάπου κάπου, άλλος ένας εραστής των μοναχικών ταξιδιών, όπως εσύ, εμφανίζεται στο βάθος.
“DISTANT OUTINGS” are better taken alone, without friends… Both the expansive panorama and the diversity of the view compensate for your loneliness.
…From time to time a lover of solitary travel just like you appears in the distance.
ήλιο…
Or, “HAVING GATHERED A FEW BIRDS” into a team, some quickly rush about in the pure cool wind, turning their faces toward the hot sun…
“HOVERING ABOVE THE SEA”, having glimpsed slow-moving schools of fish in the transparent water, some catch salmon, tuna, marlin and fat coots that are pale rose colored in the sun.
Στις «Μεγάλες Διακοπές» όλοι «ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΕΠΙΣΗΜΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ» σχηματίζουν έναν τεράστιο κύκλο που αχολογά. Περιστρέφονται αργά, και ένα σιγανό αυστηρό χορωδιακό μέλος πλανιέται στο πρωινό (η αργία ξεκινά στις έξι το πρωί), μια πολυφωνία γυναικείων, ανδρικών και παιδικών φωνών.
During “Big Holidays”, everybody “SOLEMNLY HOLDING HANDS” forms an enormous resounding ring. They slowly revolve and a slow, orderly choral drifts about in the morning air (the holiday begins at six o’clock in the morning), it is a multi-voiced chorus of women’s, men’s and children’s voices.
Αυτούς που προτιμούν να πετούν μόνοι, τούς αποκαλούν συνήθως «φιλόδοξους». Καμιά φορά «ΦΤΑΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΓΗ»…
Those who love to fly alone are usually called “ambitious”
They either “DESCEND CLOSE TO EARTH”…
…Άλλοι «ΧΑΝΟΥΝ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥΣ»…
…Others “LOSE A PART OF THEMSELVES”…
…Και σύντομα δεν βλέπεις παρά «ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΠΟΥΛΙΑ» στον αέρα.
…And soon it is impossible to see “ANYTHING BUT ORDINARY BIRDS” in the
air.
Η υπερνίκηση του «νόμου της βαρύτητας» απαντάται τόσο συχνά στα βιβλία επιστημονικής φαντασίας, που δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι δεν αποτελεί πραγματικό γεγονός. Δεν πρόκειται μόνο για «πτήσεις» ανθρώπων. Υπάρχει πληθώρα εκδοχών για μετακίνηση οικοδομικών υλικών και γλυπτών, κατά την αρχαιότητα, σε μακρινές αποστάσεις, με τη μέθοδο της ανύψωσης.
Η πτητική ικανότητα δεν είναι αδύνατη για την ανθρώπινη φύση. Είναι χαρακτηριστικό σαν τη δυνατότητα να αναπνέουμε να κοιμόμαστε και να τρώμε. Προφανώς το θέμα είναι μόνο να ανακαλύψουμε την ικανότητα αυτή και να την καλλιεργήσουμε.
Commentary by Kogan:
Instances of “levitation” occur too often in the scientific literature not to consider it as an existing fact. And these are not only “flights” of people themselves. There is a sufficiently plausible version about the movement of construction blocks and sculptures over large distances during ancient times using a levitational method.
The ability to fly is not something impossible for a human being. I think that it is just as characteristic as breathing, sleeping and eating. Apparently, the thing is only to discover this ability in oneself and to develop it.
Σχόλιο της Λούνινα:
Στο όραμά του είδα την εικόνα του παράδεισου που έχουμε χάσει για πάντα…
Έναν κόσμο ευτυχισμένο, όπου βασιλεύει ειρήνη και χαρά, όπου όλα ευδαιμονούν…
Όπου οι άνθρωποι, με τα χέρια ενωμένα ζουν μέσα στο πράσινο, στη φύση που λούζεται στη λιακάδα
Commentary by Lunina:
In his vision I saw a picture of paradise that has been lost to us forever…
A happy world where peace and joy reign, where everything is in an eternal state of bliss…
Where people, joining hands, live among green nature which is bathed in sunshine.
No comments:
Post a Comment